“ดูนมในกลุ่มเราค่ะเหมือนจะบูดนิงกินไม่ได้เลยมันเปรี้ยว” สาวน้อยส่งสาวตาอ้อน
“รสโยเกิร์ตหรือเปล่าถึงเปรี้ยว” ฉันพูดแทรก
“ไม่ใช่ค่ะมันเขียนว่ารสออริจินัล..มัน...เนย” รอยยิ้มมีเลศนัยพูดเน้นคำ
“อ๋อ นมพ่อง!!!มันเนยนี่เอง” เน้นเสียงมาฉันก็เน้นเสียงกลับ
“อีโสภา พร่องไม่ใช่พ่อง” ไข่เจียวค้าน
“น้องโกรธใครปะเนี่ย แอบด่าพ่อใครหรือเปล่าเน้นเชียว ฮ่าๆ” กันต์หัวเราะ
“พ่อใครไม่รู้แต่ที่แน่ๆ แถวนี้ไม่มีพ่อหนู”
ตึก ตึก~ เสียงกระทืบเท้าดังโสภารีบเดินออกไปทันทีตามด้วยไข่เจียวที่วิ่งตาม
“น้องมันด่าพ่อใครวะ” กันต์ขมวดคิ้ว
“พ่อมึงนั่นแหละไอ้กันต์ ฮ่าๆ” จะหาว่าคิดเข้าข้างตัวเองได้ไหมเหมือนมันกำลังหึงผมอยู่หรือเปล่าวะเนี่ย
“มึงจะนั่งยิ้มอีกนานไหมไอ้สัส น้องมันให้ไปดูนมในกลุ่ม!!” เสียงตวาดของกันต์
“เออ กำลังจะไปอยู่นี่ไง”
-เต้นท์กลุ่มหนึ่ง-
“ไหน..นมถังไหน” ผมเดินตามเด็กปีหนึ่งมาถึงหลังซุ่มกลุ่มตัวเอง
