“งั้นพี่ไปประชุมกับปีสี่ก่อนนะครับ” พูดจบสายฟ้าก็เดินจากไปทันที
“ฮื้อ...ไม่เอาแล้ว” น้ำตาไหลออกมาจนได้มือที่ถือจานก็สั่นหนักมาก
เคว๊ยงงง!
“ว้าย!!!” เสียงกรี๊ดของสาวทุกคนตกใจเมื่อใครบางคนเดินมาเตะเตาย่างปลิวว่อน
“โทษทีเดินสะดุด”
“แล้วจะนั่งมองกันอีกนานไหมเอาเตาไปล้างแล้วเสียบบาร์บีคิวต่อสิครับ เวลามีจำกัดนะน้องๆ”
“พี่มาเฟีย” ฉันเงยหน้าเห็นทั้งพี่มาเฟียและพี่กันต์ ทั้งคู่ตรงดิ่งเข้ามาหลังจากพี่มาเฟียเตะของล้มระเนระนาด
“ไหนว่ากลัวผักแล้วที่ถืออยู่เนื้อแปรรูปหรือไง” กันต์ถาม
“คือ...” ยังไม่ทันที่ฉันจะตอบพี่มาเฟียก็พูดแทรก
“ไอ้กันต์มึงไปเอาหมูเสียบไม้มาแบบทาแค่เนยนะสักสิบไม้”
“เออๆ”
ตึบ~มาเฟียมานั่งข้าง
“ใครเอามาให้แดกมึงกินเผ็ดไม่ได้นิ” มันกำลังทำผมหงุดหงิดใจประหลาดอีกแล้ว
“พี่สายฟ้าค่ะ แต่เขาหวังดีทำมาให้เพราะอาจจะลืมไปว่าหนูไม่กินเผ็ด”
“ไอ้สายฟ้าเหรอ..มันเรียนเก่งฉลาดไม่มีทางล
