“ผมอิ่มแล้ว ขอตัวนะครับ” ทิวาไม่สนใจมินตราอีกต่อไป เขาลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องรับประทานอาหาร
มินตราโมโห แต่ก็ไม่กล้ากรีดร้องโวยวายเอาแต่ใจเหมือนที่เคยทำตอนอยู่ที่บ้านตัวเอง เธอเกรงใจคุณลุงทัดเทพ
“กินข้าวเถอะหนูมิน กินข้าวกันครับคุณมานพ” คุณท่านทัดเทพปล่อยให้ลูกชายเดินออกจากห้องรับประทานอาหารไปโดยไม่เรียกรั้ง เขาเคลียร์สถานการณ์ด้วยการชวนทุกคนกินข้าวต่อ
“ยังแสบตาอยู่ไหมแก้ม” ป้ารุ่งถามหลานสาวด้วยความเป็นห่วง หลังจากที่พาหลานไปล้างหน้าล้างตาเรียบร้อยแล้ว ป้ารุ่งก็พาแก้มใสมาส่งที่ห้อง
“ยังแสบอยู่นิดหน่อยค่ะป้ารุ่ง”
“ถ้างั้นหยอดตาแล้วก็นอนพักสายตาก่อน เย็นนี้ไม่ต้องออกไปทำอาหารช่วยป้าก็ได้ หลบหน้าคุณมินตราไปก่อน”
“หลบยังไงก็คงหลบไม่พ้นหรอกค่ะป้ารุ่ง อีกไม่นานคุณมินก็จะแต่งงานกับคุณวา และย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน ยังไงแก้มก็คงหลบเธอไม่พ้นหรอกค่ะ”
“ป้าไม่ได้บอกแก้มให้หลบเธอตลอดไป หลบไปแค่
