ตลอดเวลาที่ลืมตาตื่นขึ้นมา ไม่มีสักช่วงเวลาที่จะไม่นึกถึงคนที่ไม่ได้กลับมาตั้งแต่เมื่อคืน พอเดินเข้าไปในครัว แก้มใสจึงถามถึงเขากับป้ารุ่ง
“คุณวากลับเข้ามาตอนเช้ามืด” ป้ารุ่งตอบพลางคนข้าวต้มในหม้อที่ตั้งอยู่บนเตาแก๊ส
“แล้วเมื่อคืนคุณวานอนที่ไหนหรือคะป้า” แก้มใสทำเนียนถามแล้วก็ไม่ได้สนใจคำตอบ เด็กสาวก้มหน้าซอยผักหอมผักชีสำหรับโรยหน้าข้าวต้ม แต่หูเงี่ยฟังและรอคอยคำตอบจากป้ารุ่งอยู่
“อย่าไปสนใจเรื่องของเจ้านายนักเลยแก้มเอ๊ย ! เร่งมือเข้าจะได้ตั้งโต๊ะสักที สาย ๆ จะได้กลับกรุงเทพ”
“ค่าป้า” แม้จะอยากรู้ แต่แก้มใสก็ไม่เซ้าซี้ถาม เด็กสาวก้มหน้าทำงานของตัวเองจนเสร็จ แล้วช่วยป้ารุ่งจัดโต๊ะอาหารมื้อเช้าเรียบร้อย
“ไปเก็บของในห้องเถอะ เดี๋ยวป้าดูแลทางนี้เอง”
แก้มใสรู้ว่าป้ารุ่งไม่อยากให้เธอปะทะกับมินตรา กลัวว่าฝ่ายนั้นจะหาเรื่องเธออีก แก้มใสจึงเดินกลับห้องอย่างว่าง่าย
เมื่อเก็บเสื้อผ้าและของใช้ลง
