คล้ายร่างกายผ่านการทำงานมาอย่างหนักหน่วง เพียงแค่ขยับพลิกตัวก็ปวดร้าวไปทั้งสะโพก เสียงอื้ออึงแว่วในลำคอแผ่วเบา ขณะที่เปลือกตาสีสวยค่อยๆ เปิดขึ้นมารับกับแสงแดดยามเช้า
“…เมื่อคืน” เธอจำได้ จำทุกอย่างได้แม่น ทุกสัมผัสและท่วงท่า มันเกิดขึ้นส่วนหนึ่งก็เพราะดื่ม และร่างกายที่คุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี ทำให้ถูกกระตุ้นได้ง่าย
อารมณ์มันมีมากอย่างนั้น...ก็เป็นเพราะเขา
มือเล็กค่อยๆ ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดบังใบหน้าที่ขึ้นสีแดงเถือกของตัวเอง หลังคิดถึงภาพบนเตียงระหว่างเธอและเขาเมื่อคืน
เธอไม่ได้โกรธ ไม่มีความรู้สึกนั้นเลย
“ลุกขึ้นไหวไหม”
เสียงท้วงที่ดังแว่วเข้ามาในความคิด เรียกให้ร่างเล็กได้สติ ใบหน้าสวยผละจากผ้าห่ม รีบหันมองคนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ จู่ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนจะทำตัวไม่ถูกอีกครั้ง
“…โกรธพี่หรือเปล่า” พอไม่ได้คำตอบ ล่าเริ่มกังวล เขากลัวว่าเธอจะโกรธสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ทุกอย่างมันเร็ว
