เจียร์พลิกตัว หันมาประจันหน้ากับคนที่เพิ่งครางกระเส่าออกมา ใบหน้าของทั้งคู่เลื่อนเข้ามาใกล้กันมากเรื่อยๆ แทบไม่มีช่องวาง
“ไม่ต้องอดทน เจียร์อนุญาต”
“แม่ง!! ทำไมหนูดื้อแบบนี้”
ริมฝีปากหนากดแนบลงบนกลีบปากอวบอิ่มอย่างหมดความอดทน ค่อยๆ ดูดดึงความนุ่มละมุนด้วยจังหวะแผ่วเบา ละเมียดละไม แต่แฝงอารมณ์เร่าร้อนจนแทบลุกเป็นไฟ
“อื้อ~” เสียงหวานครางในลำคอ สัมผัสที่บดเบียดอยู่ตอนนี้ทำให้สมองเริ่มว่างเปล่า แต่แล้วจู่ๆ ทุกอย่างก็ถูกหยุดกะทันหัน
“พี่ทำได้จริงๆ ใช่ไหมเจียร์”
เพราะมันเร็วมากเกินไป เพิ่งได้โอกาสจากเธอมาแท้ๆ ถึงเขาจะชอบเรื่องแบบนี้มากขนาดไหน แต่ก็ยังกังวลอยู่ดี กลัวตื่นมาแล้วจะถูกเธอไล่ออกจากห้อง
“เจียร์ให้รางวัลที่พี่ล่าเป็นเด็กดี”
“อ่า พี่เป็นเด็กดีของหนู”
“แต่ถ้าอนุญาตแล้วยังไม่กล้า ก็ไม่ต้องทำนะคะ”
“พี่อยากทำ” เขาเอ่ยกระเส่า ก่อนจะจับมือเล็กให้เลื่อนลงมาสัมผัสกับส่วนที่กำลังดัดผงา
