หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป ตอนนี้ร่างเล็กย้ายของทุกอย่างเข้ามาอยู่ในเพนต์เฮ้าส์ของล่าแล้ว ต้นเหตุมาจากการถูกหมาตัวใหญ่อ้อนแทบตลอดเวลา ชวนให้ย้ายไปอยู่ด้วยกัน เพราะขนาดห้องที่กว้าง และสะดวกสบายกว่าหลายเท่า
“เดี๋ยวพี่ไปส่งครับ”
“พี่ล่าต้องประชุมซูมนี่คะ”
“เลื่อนเวลาได้ครับ”
แขนเล็กยกขึ้นกอดอกมองค้อนอย่างไม่ชอบใจ เจียร์ไม่อยากให้ล่าต้องมาเลื่อนประชุมเพราะไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัย แบบนี้มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลยสักนิด เขาควรรับผิดชอบต่องานมากกว่านี้
“หนูอย่าทำท่าแบบนั้น” ล่าหลบสายตา พักนี้เหมือนว่าเขาจะเจอเธอดุแทบทุกวัน ถึงอย่างนั้นหลังถูกดุเธอก็มักจะตามใจ
“เจียร์ขับรถไปเองได้” รถที่ว่า คือคันที่ล่าลงแข่งนำมันมาให้เธอครั้งนั้น เจียร์ขับไปเรียนบ้างบางวัน แต่ส่วนใหญ่คนที่คอยไปรับไปส่งคืออีกฝ่าย เขามักจะบ่นว่าเป็นห่วงไม่อยากให้ขับเอง
“เดี๋ยวพี่ให้ลูกน้องไปส่ง”
“พี่ล่าห่วงเจียร์เกินไปแล้ว”
“หนูเลือกมา
