ในที่สุดเจียร์ก็ไม่สามารถอดทนกับความกังวลที่เกิดขึ้นได้ เธอตัดสินใจจะบอกความจริงกับเพื่อนเพราะคิดทบทวนแล้วว่าต่อให้ฝืนปิดบังต่อไป สุดท้ายสักวันหนึ่งความลับก็จะต้องถูกเปิดเผยอยู่ดี ไม่ช้าก็เร็ว
ดวงตากลมมองโทรศัพท์ หน้าจอสว่างวาบด้วยข้อความที่เด้งมาไม่ขาดสาย เพื่อนทั้งสองคนต่างผลัดกันพิมพ์เข้ามาด้วยความร้อนใจ ข้อความแต่ละประโยคบ่งบอกถึงความเป็นห่วง
แชต: เจด้า
เจด้า: เจียร์แกอยู่ที่ไหน
เจด้า: มีใครทำอะไรหรือเปล่า
เจด้า: ยังโอเคอยู่ใช่ไหม
เจด้า: ตอบหน่อยสิเจียร์
แชต: เจได
เจได: ด้าบอกว่าได้ยินเสียงผู้ชายตอนคุยกับเจียร์
เจได: เจเป็นห่วงเจียร์นะ เกิดอะไรขึ้น
เจได: ผู้ชายคือใคร คนรู้จักใช่ไหม
เจได: ตอบให้เจสบายใจหน่อยได้ไหมครับ
ดวงตากลมไล่อ่านข้อความที่ปรากฏบนหน้าจอ พลางถอนหายใจออกมา ระหว่างที่กำลังเรียบเรียงคำพูดเรื่องราว ว่าควรจะเริ่มอธิบายยังไงให้เพื่อนทั้งสองโกรธน้อยที่สุด
เจียร์
