“คุณแม่ขา เจ้าขาอยากไปอยู่กับคุณพ่อตอนปิดเทอมได้ไหมคะ?” เมื่อคนเป็นพ่อสั่งให้มาออดอ้อนขอแม่ มีเหรอว่าลูกสาวจะไม่รีบทำตาม เพราะจันทร์เจ้าขาก็คิดถึงบ้านที่กรุงเทพฯ บ้านที่เคยอยู่มาตั้งแต่เกิด บ้านที่ไม่เคยได้กลับมานานเป็นปีแล้ว
“เจ้าขาจะไปอยู่ยังไงลูก คุณพ่อต้องไปทำงานนะ ใครจะดูแลหนูล่ะ”
“ไม่รู้ล่ะ เจ้าขาอยากไปนี่นา ถ้าคุณแม่กลัวไม่อยากให้เจ้าขาต้องอยู่คนเดียว คุณแม่ก็กลับไปอยู่บ้านเราด้วยกันสิคะ คุณพ่อไม่ว่าหรอกถ้าคุณแม่จะไปด้วย”
อรสาถึงกับครุ่นคิดหนัก เธอกับทวิภพไม่มีสถานะต่อกันฉันสามีภรรยา จะให้ไปอยู่บ้านนั้นได้ยังไง ถึงแม้บ้านหลังนั้นเขาจะโอนมาเป็นชื่อของเธอแล้ว แต่ทวิภพก็ยังอาศัยอยู่ที่นั่น อรสาก็เข้าใจลูกสาวเช่นกัน เพราะข้าวของมากมายที่เป็นความทรงจำตั้งแต่วัยเด็กของลูกก็ยังคงอยู่ที่บ้านหลังนั้น
“เอาไว้รอให้เจ้าขาปิดเทอมก่อนนะคะ แล้วเราค่อยมาคุยกันใหม่ เพราะอีกตั้งหนึ่งเดือน ยัง
