วันเวลาเนิ่นนานผ่านไป จากเดือนเข้าสู่ปี อรสากับลูกสาวก็ยังคงใช้เวลาแห่งความสุขที่บ้านเกิดของเธอ ทวิภพไปมาหาสู่ในสามสี่เดือนแรกอยู่บ่อยครั้ง เพราะให้เหตุผลว่าคิดถึงลูกสาวมากจึงต้องมาหา แต่อย่างที่รู้ว่าสันดานของคนเจ้าชู้มักจะไม่พยายามทำอะไรได้นาน พอหลงระเริงอยู่กับสิ่งอื่นที่น่าสนใจยิ่งกว่า คำว่ารักลูกคิดถึงลูกมันจะค่อย ๆ จางหายไปอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
ร้านข้าวแกงที่ตอนแรกว่าจะเปิดแค่ร้านเล็ก ๆ แต่ทุกวันนี้กลับต้องขยายร้านใหญ่โต จากร้านที่ติดเพียงพัดลมไว้คลายร้อน จนต้องเปลี่ยนมาเป็นห้องแอร์ที่หรูและดูดีทันสมัย มีทั้งลูกค้าประจำและลูกค้าขาจรที่ยังคงแวะเวียนเข้ามาอุดหนุนไม่ได้ขาดสาย หนึ่งในนั้นก็เห็นจะเป็นสารวัตรหนุ่มโสด ที่แวะเวียนมาขายขนมจีบแม่ค้าคนสวยอยู่ทุกวัน
“พี่ต้า วันนี้รับอะไรดีคะ?”
“รับแม่ค้าคนสวยได้หรือเปล่าครับ?”
คำพูดคำจาหยอกเอินระหว่างสารวัตรหนุ่มกับอรสา มีขึ้นอย่างนี้ทุก
