“มิวะกินเองได้ค่ะ” เสียงเล็กตอบกลับแล้วพยายามแย่งของในมือจากเขามาถือเอง แต่คุณเก็นสามารถดึงมือหลบได้ทัน
“มือสั่นขนาดนั้น อ้าปาก”
“ไม่ต้องค่ะ มิวะ...”
“จะอ้าปากหรือจะให้ยัดเข้าไป” เพราะเห็นว่าฉันเอาแต่ทำตัวยึกยักไม่ยอมทำตามที่เขาสั่ง คนเอาแต่ใจจึงเริ่มแสดงอาการและพูดด้วยน้ำเสียงดุ
“ทำดีด้วยเพราะรู้สึกผิดที่ทำกับมิวะเหรอคะ” ฉันนี่มันเป็นประเภทที่อยากรู้อะไรก็ถามไม่สนใจใครจริง ๆ แล้วความขี้กลัวมันหายไปไหนจนหมดแล้วล่ะ ยังไงคนตรงหน้าก็เป็นถึงหัวหน้าตัวเองเชียวนะ
“พูดเองไม่ใช่เหรอว่าเราสมยอมกันทั้งคู่แล้วทำไมฉันต้องรู้สึกผิด”
“พูดเหมือนน้อยใจอะไรเลยนะคะ ถ้าคุณเก็นไม่พอใจให้มิวะรับผิดชอบมั้ย” ฉันยังไม่รู้เลยว่าจะต้องรับผิดชอบอะไรเขา แต่พูดไปก่อนตามประสาคนคิดน้อยแหละมั้ง
“เอาตัวเองให้รอดเถอะ”
“งั้นก็อย่าทำตัวเหมือนงอนกันสิ ถ้าพูดตามหลักความเป็นจริงคุณเก็นต้องผิดเต็ม ๆ เพราะมิวะเมา ไร้สติ ไ
