พ่ายรักเมียจำเป็น

ความผิดพลาด...1

“แน่ใจนะไม่ได้ไปเถลไถลที่ไหน” แม้ว่านางชะเอมไม่ค่อยอยากจะเชื่อสิ่งที่บุตรสาวพูด แต่บุตรสาวของนางเป็นเด็กดีมาตลอด คงจะไม่ทำอะไรนอกลู่นอกทางอย่างแน่นอน

“แน่ใจสิคะ ริสาขอตัวไปนอนก่อนได้มั้ยคะ เมื่อคืนแปลกที่นอนไม่ค่อยหลับเลยค่ะ” เฌอริสาปดมารดาเพื่อให้ท่านสบายใจ แต่ตอนนี้เธอกำลังจะร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด เธอเป็นความหวังเดียวของมารดา แต่เธอกลับทำให้ท่านต้องเสียใจ

“ไปนอนเถอะ แล้วเดี๋ยวค่ำๆ แม่จะปลุกมากินข้าว” แม้ว่าจะสงสัย แต่นางชะเอมก็ต้องปล่อยบุตรสาวที่ใบหน้าเหมือนเหนื่อยมากๆ ให้ไปพักผ่อนตามที่บุตรสาวต้องการ

หลังจากที่หลบฉากจากมารดาเข้ามาในห้องได้ เฌอริสาก็ทิ้งตัวลงบนที่นอน ก่อนที่เธอจะร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด เธอไม่อยากโกหกมารดา แต่เธอจะบอกมารดาได้อย่างไรว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอไม่อยากให้มารดาผิดหวังในตัวเธอ เธอจึงทำได้เพียงเก็บความทุกข์ไว้กับตนเองเท่านั้น

วันต่อมาเฌอริสาก็กลับไปทำงานเหมือนเดิม เมื่อหญิงสาวนั่งลงที่โต๊ะทำงาน พิมใจรุ่นพี่ที่ไปงานเลี้ยงส่งวายุก็เอ่ยถามหญิงสาวทันที

“เมื่อคืนก่อนริสากลับยังไงเหรอ พี่กลับมาที่โต๊ะก็เห็นวายุนั่งอยู่คนเดียว แถมหัวเสียพาลคนอื่นไปทั่ว” พิมใจเอ่ยถามด้วความเป็นห่วง เพราะรุ่นน้องเป็นผู้หญิง เธอกลัวว่าจะเกิดเหตุไม่ดีกับรุ่นน้อง และเธอก็พยายามโทรหารุ่นน้องอยู่สองสามครั้ง รุ่นน้องของเธอก็ไม่ยอมรับสาย

“ริสารู้สึกมึนหัวค่ะก็เลยกลับแทกซี่ ว่าแต่พวกพี่สนุกกันถึงตอนไหนคะเนี่ย” เฌอริสาพยายามฝืนร่าเริง เธอไม่อยากให้ใครสงสัยเหตุการณ์คืนนั้น

“พวกพี่อยู่ต่ออีกสักพักนั่นแหล่ะ พอเห็นวายุเมาแล้วพาลคนนั้นทีคนโน้นที พวกเราก็เลยแยกย้ายกันกลับบ้าน” พิมใจแอบนินทาเจ้าของงานเล็กน้อย ซึ่งเมื่อได้ยินชื่อวายุ เฌอริสาก็แอบสะกดกลั้นความเกลียดชังเอาไว้ ขอให้ชาตินี้หรือชาติหน้าอย่าได้เกิดมาเจอคนแบบวายุอีกเลย

“แล้วพี่วายุเขาเป็นอะไรเหรอคะ ตอนที่ริสาออกมาเขาก็ยังดีๆ อยู่นี่คะ” หญิงสาวหลอกถามรุ่นพี่คนสนิท

“ไม่มีใครรู้หรอก ไปซะได้ก็ดีคนแบบนี้ ได้แต่ภาวนาขอให้ไปให้รอด อย่ากลับมาที่นี่อีกแล้วกัน” พิมใจยังไม่หายเคืองเรื่องวันนั้น หญิงสาวก็เลยเอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่พอใจ