มาเฟียร้ายจองรัก

ต้องการเงิน

แววตาของคุณแม่ไออุ่นอ่อนลงเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะหันหน้าหนีขึ้นไปชั้นบน ทิ้งเขาไว้กับความเงียบ

ตัดมาที่ถนน

รถหรูสีดำยังจอดนิ่งอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง

ลูกน้องคนสนิทเหลือบมองกระจกข้างอีกครั้ง ก่อนหันมากระซิบเบาๆ

"พี่ใหญ่ ผมลงไปซื้อของแป๊บนึงนะครับ"

เสียงเรียบนิ่ง แต่จับสังเกตได้ว่าเจ้าตัว มีเป้าหมายบางอย่าง

เบาะหลังยังคงเงียบ

อชิรวัฒน์ นั่งไขว่ห้างอย่างไม่เร่งรีบ ดวงตาภายใต้แว่นกันแดดมองเหม่อไปไกล

บุหรี่แท่งสุดท้ายคีบอยู่ปลายนิ้ว นิ้วมือข้างนั้น...ขยับเล็กน้อย

แค่ยกนิ้วขึ้นหนึ่งจังหวะไม่พูดสักคำ

แต่ลูกน้องก็เข้าใจทันที

นั่นคือ "อนุญาต"

เขารีบเปิดประตูรถลง

ก่อนจะเดินไปทางร้านสะดวกซื้ออย่างแนบเนียน โดยไม่ลืมหันไปมองหญิงสาวตัวเล็กที่ยืนอยู่แถวตู้เครื่องดื่ม

เสียง "ติ๊ง!" ของเครื่องสแกนบาร์โค้ดดังเบาๆ ขณะที่

มิลินวางของสองชิ้นเล็กๆ ลงบนเคาน์เตอร์หน้าร้านสะดวกซื้อ

ข้าวปั้นหนึ่งก้อน กับน้ำเปล่าขวดเล็กหนึ่งขวด

หญิงสาวยิ้มบางๆ ให้แคชเชียร์ ก่อนหยิบเหรียญจากกระเป๋าใบเล็กในมือ

เธอนับช้าๆ ทีละเหรียญ จนได้ครบ 45 บาทพอดี

ท่ามกลางสายตาของชายคนหนึ่งที่ยืนต่อหลังเธาเงียบๆ

เขาไม่ใช่คนธรรมดา...

แต่คือ ราเมธ มือขวาคนสนิทของมาเฟียเจ้าป่าอชิ

และตอนนี้เขาแน่ใจแล้ว

ว่าเธอคนนี้...ต้องการ 'เงิน'

เมื่อมิลินเดินออกจากร้านไปช้าๆ พร้อมถุงใบเล็กในมือ

ราเมธก็ขยับเดินตามไปในทันที เงียบ ไม่มีเสียง ไม่มีร่องรอย

จนกระทั่ง... เขา “แตะไหล่เธอเบาๆ” ด้านหลัง

"คะ?"

เธอสะดุ้งหันขวับ เสียงเธอสั่นเล็กน้อยจากความตกใจ

ราเมธไม่ตอบอะไร ไม่มีคำถาม ไม่มีคำทักทาย

เขาแค่… ยื่นสิ่งของ 2 อย่างตรงหน้าเธออย่างนิ่งขรึม

1. นามบัตรสีดำด้าน มีชื่อคนเพียง 1 คน อชิรวัฒน์ ธิรเดชากุล

2. กระดาษแผ่นเล็ก ที่มีเพียงเลขห้อง... กับชื่อคอนโดสุดหรู

“คุณต้องการเงินใช่ไหม?”

น้ำเสียงของราเมธเรียบ เหมือนกำลังบอกความจริงธรรมดา

“เขาให้คุณได้มากกว่าที่คุณคิด”

มือของมิลินกำนามบัตรแน่น... แน่นจนกระดาษบางแทบยับ

เธอมองตัวเลขบนกระดาษเล็กในมืออีกครั้ง...

ชื่อคอนโดหรูที่เธอไม่เคยกล้าแม้แต่จะเดินเข้าไปใกล้

ดวงตาของเธอเคลือบไปด้วยความลังเลเพียงเสี้ยววินาที

แต่ไม่ถึงหนึ่งลมหายใจ...

"ตกลงค่ะ"

เสียงตอบรับของเธอดังขึ้น ชัดเจน เร็ว และไร้แววลังเล

ราเมธพยักหน้าเบาๆ อย่างเข้าใจ

ก่อนจะหมุนตัวเตรียมเดิน กลับไปทางรถหรูที่จอดอยู่ฝั่งตรงข้าม

เขาเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว

แต่แล้ว...เหมือนนึกอะไรขึ้นได้

ราเมธหยุด แล้วหันหน้ากลับมาเล็กน้อย

น้ำเสียงยังคงเรียบเฉยไร้อารมณ์ แต่แฝงคำสั่งไว้ในน้ำเสียงแบบไม่ต้องขู่

"ผมจะรอคุณหน้าพลับ VVK"

"เดินมาหาผมได้เลย"

เขาพูดเพียงเท่านั้น

แล้วจึงเดินจากไปอย่างเงียบงัน... ทิ้งให้หญิงสาวยืนนิ่งอยู่เพียงลำพัง

มือหนึ่งกำถุงข้าวปั้น อีกมือยังกำนามบัตรไว้แน่น เหมือนกำทางรอดสุดท้ายในชีวิต

ราเมธเปิดประตูขึ้นรถเรียบๆ

มือวางไว้บนพวงมาลัย ก่อนเหลือบมองผ่านกระจกมองหลังไปยังพี่ใหญ่

ที่ยังนั่งไขว่ห้างสงบนิ่งอยู่เบาะหลัง

อชิรวัฒน์ ไม่พูดอะไรเลยตลอดทางที่ราเมธกลับขึ้นมา

เขาแค่คีบบุหรี่มวนใหม่ แล้วจุดสูบเงียบๆ

ลูกน้องคนสนิทนิ่งไปชั่วครู่

ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงหนักแน่น...จริงจัง...เหมือนพูดเรื่องธุรกิจ

"พี่ใหญ่ครับ..."

"ผมว่า... ให้ผมหาผู้หญิงสักคน ให้พี่ใหญ่เถอะนะครับ คืนนี้จะเด็ก จะสาว ขอแค่สะอาดๆ ไม่ต้องผูกมัด"

"เธอจะเรียกเงินเท่าไหร่... ก็ให้ไปเถอะครับ"

คำพูดที่ออกมาเรียบเฉย... แต่เฉือนใจผู้ฟังได้ลึก

"แต่ถ้าเกิดว่าเธอท้องขึ้นมาจริงๆ..."

"พี่ใหญ่ก็แค่เอาลูกมาให้คุณหญิงท่าน ท่านจะได้หายวุ่นวายซะที"

ความเงียบในรถยิ่งแน่นข้นกว่าเดิม

ราเมธยังคงไม่หันกลับไป

แต่น้ำเสียงเขายังไม่จบ

"อย่าลืมขอช่องทางติดต่อไว้ด้วยนะครับ..."

"กันไว้ก่อน ดีกว่าเสียเวลาไล่หาทีหลัง"

เสียงจุดไฟแช็กดังแผ่ว

อชิหยิบบุหรี่ขึ้นคีบอีกครั้ง

ก่อนพ่นควันช้าๆ ออกไปทางหน้าต่าง

ไม่มีคำพูดหลุดจากปากเขาเลย

...แต่ในหัวนั้น

กลับกำลังคิดตามทุกคำอย่างจริงจัง

"ความคิดมันก็ดีไม่เลว..."

เขาพึมพำในใจ

"อย่างน้อย...แม่ก็จะหุบปากเรื่องหลานสักที"

ค่ำคืนนี้...

"พลับ VVK" คือสถานบันเทิงระดับไฮเอนด์ ใจกลางเมือง

ที่ไม่มีใครกล้าแตะเวทีนี้ เว้นแต่จะมีเงิน หรืออำนาจในกระเป๋าพอๆ กับนักการเมือง

มิลิน...

หญิงสาววัย 23 ปี ในชุดเดรสยาวสีดำ เรียบแต่ดูแพง

ใบหน้าหวานสะอาด ผิวเนียนขาวราวกับกระเบื้องเคลือบ

ยืนตรงประตูทางเข้า เธอสูดลมหายใจลึก ก่อนผลักประตูเข้าไปด้วยหัวใจที่ยังสั่น

เสียงเพลงดัง เสียงแก้วชน เสียงหัวเราะจากโต๊ะวีไอพี

ทั้งหมดนั้น... เงียบลงในหัวเธอ เมื่อก้าวแรกเข้าสู่คลับ

ผู้ชายทั้งพลับ...หันมองเธอราวกับแม่เหล็ก

ไม่ใช่เพราะเธอโป๊ ไม่ใช่เพราะเธอแสดงออก

...แต่เพราะเธอ "ต่างจากผู้หญิงที่นี่ทั้งหมด"

เรียบร้อย สะอาด ใส และ เหมือนไม่ควรอยู่ในสถานที่แบบนี้

หนุ่มโต๊ะริม คนหนึ่งหันไปสะกิดเพื่อน

อีกคนวางแก้วเหล้า แล้วลุกขึ้นเดินตรงไปหาเธอ

"มาคนเดียวเหรอครับน้อง?"

มือหยาบกร้านของชายอีกคนเอื้อมไปแตะแขนเธอ

"มากับพี่ดีกว่า...คืนนี้เลี้ยงไม่อั้นเลย"