"มึงเป็นอะไรวะกิต ไหนมึงบอกกลับบ้านมาจะไปเคลียร์กับเมีย แล้วมึงจะมาอยู่คอนโดกูเพื่อ?"
เพราะตั้งแต่มาถึงกิตติภพก็เอาแต่นั่งดื่มเหล้าไม่ยอมกลับไปที่บ้านตัวเอง ตั้งแต่มาถึงก็ทำสีหน้าตึงเครียดให้เห็น ไม่พูดคุยไม่บอกกล่าวไม่เล่าอะไรให้หมอวายุฟังเลยสักคำ
"กูกลับไปเคลียร์แล้ว แล้วมันก็จบแล้วเว้ย"
"จบแล้ว เข้าใจกันดีแล้ว แล้วมึงจะมานั่งดื่มที่ห้องกูทำไม เปลืองของ"
"พรุ่งนี้กูจะหย่า"
"ฮะ!!! หย่า ยังไม่ถึงครึ่งปีเลยจะหย่าแล้วเหรอ เพราะมันคือสิ่งที่มึงต้องการหรือว่าอะไรวะ?"
"คำสั่งพ่อกู พ่อกูอยากให้หย่ากับเขากูก็จะหย่า คิดว่ากูจะง้ออ้อนวอนขอให้เขาอยู่งั้นสิฝันไปเถอะ พราวตะวันไม่ได้มีค่าอะไรขนาดนั้น แล้วทำไมกูจะต้องง้อคนแบบนั้นด้วยวะ ผู้หญิงมีมากมายคิดว่าตัวเองสำคัญขนาดนั้นเลยสินะ หึ ๆ"
แก้วเหล้าในมือถูกยกขึ้นอีกครั้ง ก่อนกระดกลงคอรวดเดียวจนหมด ดวงตาคมจับจ้องมองไปยังแสงไฟที่อยู่เบื้องล่า
