ถ่านไฟเก่า 1
1674 Words
กานต์พิชชาดึงความคิดกลับมาสู่ปัจจุบัน เธอคิดว่ากาลเวลาจะช่วยเยียวยาให้ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาให้เบาบางและจางหายไปได้ แต่เมื่อได้พบเขาอีกครั้ง เธอก็ได้รู้ว่ามันไม่ได้เป็นอย่างนั้น เขายังคงมีอิทธิพลต่อหัวใจของเธอย่างมากมายและไม่เคยลดน้อยลงเลยด้วยซ้ำ แต่มันจะมีประโยชน์อะไรในเมื่อเขาไม่เคยคิดอะไรกับเธอมากไปกว่าคู่นอนเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ และตอนนี้เขาก็มีหญิงสาวมากหน้าหลายตาอยู่ข้างกาย แล้วมันเรื่องอะไรต้องมาประกาศว่าเธอเป็นเมียเขากัน ในเมื่อตอนนั้นเขาเป็นคนพูดเองด้วยซ้ำว่าวางสถานะเธอไว้ในฐานะคู่นอน กานต์พิชชาเดินโผเผเข้าไปในห้องน้ำและเมื่อเห็นสภาพตัวเองที่ร้องไห้จนตาบวมก็ยิ่งสมเพชตัวเอง
“หยุดเสียน้ำตาให้กับผู้ชายที่ไม่ได้รักเธอได้แล้วกั้ง” เมื่อบอกตัวเองแบบนั้นกานต์พิชชาก็หยิบคลีนซิ่งมาล้างหน้าก่อนจะอาบน้ำเพื่อเตรียมเข้านอนและคืนนั้นกว่าจะข่มตานอนหลับลงได้ก็อีกหลายชั่วโมง
กานต์พิชชาอดคิดไม่ได้ว่าเธอทำอะไรผิดไปหรือเปล่าถึงถูกสวรรค์กลั่นแกล้งให้ต้องเกี่ยวข้องกับคนที่เธอควรจะอยู่ให้ห่างอย่างที่สุด วันนี้เธอมีนัดเซ็นสัญญากับแบรนด์ชุดว่ายน้ำแล้วก็ได้รู้ว่าทางแบรนด์เลือกสถานที่ถ่ายที่จังหวัดภูเก็ต ตอนได้ยินชื่อจังหวัดเธอยังไม่คิดอะไร เพราะคิดว่าทีมงานคงเลือกชายหาดหรือโรงแรมสวยๆ ที่ไหนสักแห่ง แต่แล้วเธอก็ต้องอึ้งเมื่อพบว่าสถานที่ที่ทางแบรนด์เลือกคือโรงแรมของเขา
“กั้งโอเคหรือเปล่า” ซินดี้ถามด้วยเป็นห่วงเพราะรู้สถานการณ์ระหว่างกานต์พิชชาและเจ้าของโรงแรมหนุ่มรูปงามดี
“ถ้าให้ตอบตามตรงก็ไม่ค่อยโอเคหรอกค่ะ แต่มันเป็นงานนี่คะ”
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทางแบรนด์จะเลือกโรงแรมของคุณทิม”
“ไม่เป็นไรค่ะ The Show must go on”
“พี่ว่าคุณทิมเขาคงไม่ได้อยู่ที่นั่นหรอก เราไปแค่ไม่กี่วันคงไม่บังเอิญตรงกับช่วงคุณทิมไปพอดีหรอก เพราะปกติเขาประจำอยู่สาขากรุงเทพนี่นา”
“กั้งก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้นค่ะ ถ้าเป็นไปได้กั้งอยากต่างคนต่างอยู่ ไม่ต้องมาเกี่ยวข้องกันจะดีที่สุด”
“ตกลงจะบอกพี่ได้หรือยังว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น บอกตรงๆ นะว่าพี่เสียดายมากจริงๆ พี่คิดว่ากั้งกับคุณทิมจะลงเอยกันได้เหมือนเพลงกับคุณภัทรซะอีก”
“คงจะเหมือนไม่ได้หรอกค่ะ เพราะคุณภัทรเขารักเพลง แต่…” จู่ๆ กานต์พิชชาก็รู้สึกจุกอยู่ในลำคอเพราะการที่จะพูดว่าฐิติไม่ได้รักเธอมันเหมือนตอกย้ำแผลที่ยังไม่จางหายในหัวใจ
“เอาเถอะๆ ถ้ามันทำให้กั้งสะเทือนใจไม่ต้องเล่าก็ได้ แต่พี่จะบอกกั้งไว้ว่าพี่พร้อมอยู่เคียงข้างกั้งเสมอและพี่เชื่อว่าผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งเก่งแบบกั้งจะต้องเจอผู้ชายดีๆ ที่เหมาะสมและคู่ควรอย่างแน่นอน”
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะค่ะ กั้งขอทุ่มเทให้กับงานก่อนดีกว่า กั้งคงไม่มีดวงด้านนี้” กานต์พิชชาพูดจบก็ยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบในขณะที่ซินดี้แอบถอนหายใจ ทำยังไงเธอก็หยุดเสียดายไม่ได้ เธออยากให้กานต์พิชชาได้ลงเอยกับฐิติจริงๆ เพราะฝ่ายชายนั้นช่างเพียบพร้อมแบบที่หาไม่ได้ง่ายๆ และเธอเชื่อสายตาตัวเองว่าฐิติยังคงมีเยื่อใยกับกานต์พิชชาแน่ๆ เพียงแต่ไม่รู้ว่าอะไรทำให้ทั้งคู่ต้องเลิกราทั้งที่ต่างฝ่ายต่างรักกัน
อาทิตย์ต่อมากานต์พิชชาซินดี้และทีมงานก็เดินทางมาถึง The Circle Phuket โดยมีคนของโรงแรมออกมาต้อนรับและอำนวยความสะดวกให้เต็มที่ เพราะการที่ใช้สถานที่ของโรงแรมในการถ่ายแบบถือเป็นการโปรโมตโรงแรมไปด้วยในตัว กานต์พิชชาอดมองไปรอบๆ อย่างสำรวจไม่ได้ เพราะครั้งล่าสุดที่เธอมาคือก่อนที่จะเลิกกับเจ้าของสถานที่แห่งนี้ เขาพาเธอมาด้วยตอนที่มาตรวจโรงแรมและเมื่อเห็นคีย์การ์ดของวิลล่าส่วนตัวที่ได้รับหญิงสาวถึงกับถอนหายใจ เพราะมันเป็นหลังเดียวกับที่เขาเคยพาเธอมาพักในตอนนั้น กานต์พิชชาบอกตัวเองให้อดทนไว้ หลังจากนี้ไปเธอกับเขาคงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้วจริงๆ
“ขอบคุณนะคะคุณพัดชาที่ใจป้ำเปิดวิลล่าส่วนตัวให้น้องกั้งเลย” ซินดี้กล่าวขอบคุณเจ้าของแบรนด์ที่เดินทางมาดูแลการถ่ายแบบในครั้งนี้ด้วยตัวเอง
“เปล่านะคะ พัดไม่ได้เป็นคนจองวิลล่าค่ะ ทางโรงแรมเขาเสนอมาว่าขอเป็นคนดูแลที่พักให้เอง พัดยังแอบแปลกใจเลยที่เขาใจป้ำให้น้องกั้งขนาดนี้ ตอนแรกพัดยังคิดว่าเขาจะเปิดห้องพักธรรมดาให้เสียอีก ขอกระซิบว่าก่อนมาพัดแอบไปส่องราคาวิลล่าคืนละเป็นแสนเลยนะคะ”
“อ้าว เหรอคะ” ซินดี้เองก็คาดไม่ถึงเช่นกัน ทันใดนั้นความคิดบางอย่างก็แวบเข้ามาในหัว หญิงสาวแอบยิ้มแต่ไม่พูดอะไร เพราะถ้าเป็นแบบที่เธอคิด งานนี้นางซินดี้จะไปรำแก้บนสักเจ็ดวัดเจ็ดวา
“ทางโรงแรมคงอยากให้น้องกั้งรีวิวด้วยมั้งคะ แค่เห็นในเว็บไซต์ของโรงแรมก็สวยมากแล้ว ของจริงต้องสวยมากแน่ๆ ยังไงฝากน้องกั้งถ่ายรูปมาฝากพี่กับทีมงานเป็นบุญตาด้วยนะคะ” พัดชาหันไปบอกกานต์พิชชาด้วยรอยยิ้ม
“พี่พัด พี่ซินดี้ ไปพักกับกั้งก็ได้นะคะ วิลล่ามีตั้งหลายห้องนอน” กานต์พิชชาเอ่ยชวนเพราะรู้สึกถูกชะตากับพัดชาหญิงสาวที่เก่งและอัธยาศัยดี แถมยังคล่องแคล่วเป็นเวิร์กกิ้งวูแมนตัวจริง เธอเจออีกฝ่ายครั้งแรกวันเซ็นสัญญายังนึกชื่นชมหญิงสาวรุ่นพี่ที่อายุอานามเลยเลขห้ามาหลายปี แต่ยังคงรักษารูปร่างหน้าตาและผิวพรรณไว้ได้เป็นอย่างดี สมกับที่เป็นเจ้าของผลิตภัณฑ์อาหารเสริมและแตกไลน์มายังแบรนด์ชุดว่ายน้ำ
“โอ๊ย อย่าดีกว่าค่ะ พี่ว่าน้องกั้งพักคนเดียวน่ะดีแล้ว จะได้พักผ่อนให้เต็มที่ ขืนพี่กับพี่ซินดี้ไปพักด้วยคงพากันดื่มเม้าท์มอยทั้งคืนจนพาน้องกั้งไม่ได้นอนไปด้วย”
“นั่นน่ะสิ พี่เห็นด้วยกับคุณพัดชานะกั้ง นี่เดินทางมาเหนื่อยๆ พี่ว่ากั้งไปพักก่อนดีกว่า เดี๋ยวเย็นๆ เราค่อยออกไปหาอะไรอร่อยๆ กินกัน”
“ใช่ค่ะ ถึงราคาวิลล่าพี่จะใจป้ำไม่พอ แต่เรื่องอาหารพี่พัดเต็มที่นะคะ” กานต์พิชชายิ้มกับถ้อยคำหยอกเย้านั้น เพราะเธอรู้ดีว่าด้วยฐานะอย่างพัดชาสามารถเปิดวิลล่าส่วนตัวพักได้อย่างสบาย แต่ก็ยังถ่อมตัวไม่โอ้อวดความรวยของตัวเอง แถมยังเป็นกันเองกับลูกน้องและทีมงานคนอื่นๆ
“ถ้างั้นกั้งขอตัวก่อนนะคะ”
“ตามสบายจ้ะ เจอกันตอนเย็นนะ”
กานต์พิชชาเดินตามพนักงานของโรงแรมไปยังวิลล่าที่พัก เพียงแค่ก้าวเท้าเข้ามาภายในบ้านความทรงจำทุกอย่างก็หลั่งไหลเข้ามาราวกับมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ไม่ว่าจะมุมไหนของบ้านก็ล้วนปรากฎภาพของเขาและเธอที่อิงแอบแนบชิดกันอยู่ในมุมต่างๆ อย่างหวานชื่น ยิ่งสระว่ายน้ำบริเวณระเบียงนั่นยิ่งมีความทรงจำมากมาย เพราะเธอชอบว่ายน้ำตอนกลางคืนและแน่นอนว่าเมื่อฐิติเสร็จภารกิจจากงาน เขาจะตามลงไปว่ายคลอเคลียเธอในสระทุกคืน
“คุณผู้หญิงต้องการอะไรเพิ่มแจ้งได้เลยนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
“เดี๋ยวค่ะ” กานต์พิชชาเรียกพนักงานที่กำลังจะเดินออกจากบ้านพักไป
“ครับ คุณผู้หญิงต้องการอะไรครับ”
“เอ่อ…คือ บ้านพักข้างๆ นี่มีแขกพักหรือเปล่าคะ”
“อ๋อ มีครับ ปกติบ้านพักของเรามีแขกจองเต็มตลอดทั้งปีอยู่แล้วครับ แต่หลังนี้คุณทิมสั่งให้เก็บไว้ให้คุณผู้หญิงครับ” กานต์พิชชาถึงกับอึ้งเพราะไม่คาดคิดว่าจะได้รับคำตอบนี้ แต่สุดท้ายก็ห้ามความปากไวของตัวเองไว้ไม่ได้
“เขาคงมาที่นี่บ่อยๆ สินะคะ”
“ช่วงนี้คุณทิมไม่ค่อยได้มาหรอกครับ อันที่จริงก็ไม่ได้มาหลายเดือนมากแล้วครับ เพราะช่วงนี้คุณทิมต้องไปตรวจการก่อสร้างโรงแรมแห่งใหม่ที่เวียดนามและญี่ปุ่นครับ”
“อ๋อ งั้นเหรอคะ”
“ครับ”
“ไม่มีอะไรแล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะ” กานต์พิชชาหยิบแบงค์สีแดงส่งให้พนักงานที่โค้งรับอย่างนอบน้อมก่อนจะเดินออกจากห้องไป เธอไม่เข้าใจตัวเองว่าแทนที่จะดีใจที่ไม่ต้องเจอเขา แต่กลับรู้สึกได้ถึงความผิดหวังที่ซ่อนอยู่ลึกๆ
“เป็นบ้าอะไรยายกั้ง ไม่เจอเขาก็ดีแล้วนี่ อย่าลืมสิว่าเขาทำอะไรไว้กับเธอบ้าง” กานต์พิชชาบอกตัวเองให้เลิกคิดถึงเขาแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าเดินทางไปแขวนในตู้เสื้อผ้า ก่อนจะเดินไปเอนกายนั่งเล่นโทรศัพท์ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นแล้วผล็อยหลับไป
เอาแล้ววว หนูกั้งมาถึงถิ่นคุณทิมเขาแบบนี้จะรอดปลอดภัยกลับไปหรือเปล่าเนี่ย แต่เอ๊ะ...น้องพนักงานเค้าบอกว่าเจ้านายไม่ได้มาหลายเดือนแล้วนี่เนอะ ก็คงไม่ได้เจอล่ะมั้งงงงงง
- Writer
