Tinanghali kami ni Damon sa higaan dahil mukang hindi namin namalayan ang oras kagabi. Pareho kaming pagod sa ginawa at kahit gising na ay ayaw pa rin tumayo ng mga katawan. Bahagya kong itinulak ang braso niyang nakadagan sa akin pero mas hinigpitan niya ang yakap doon.
Nakaligo na ako at basa pa ang buhok pero kanina pa niya ako kinukumbinsi na manaliti muna kami rito. It's ten thirty in the morning. We should be in our way right now because we're having lunch with his Father. Ako na ang nagluto ng pagkain namin kaninang breakfast at nang matapos kami ay muling humiga na naman si Damon. Kahit gusto ko pang manatili rito at humiga katabi siya ay hindi pwede dahil nakakahiya sa Daddy niya.
"Come on, Damon. Hindi pwedeng mahuli tayo roon." Tinapik ko ang braso niya at bahagyang hinila.
K
