Palabas ako ng Hospital habang pinupunasan ang mga luhang umaagos sa pisngi ko. Wala narin akong pakiealam sa mga tumitingin sa akin dahil sa pag-iyak ko. Nahihirapan ako sa sitwasyon ko at hindi ko narin alam kung ilang beses kona bang sinabi sa sarili kong pagod na pagod na ako.
Pagod ako pero alam kong hindi ako pwedeng sumuko dahil may dalawa akong anak. Pwede naman akong magpahinga kung tutuusin pero hindi ko magawa dahil lahat sila ay importante sa buhay ko.
Pinatunog ko ang sasakyan ko at bago pa ako makasakay roon ay agad namang tumunog ang phone ko. Number lang ang nakalagay roon kaya kunot-noo kong tinignan 'yon at pinag-isipan muna kung dapat bagong sagutin 'yon. Napatingin ako sa paligid ko at nakita ang mga bodyguards na naroon kaya nakahinga ako nang maluwag bago ko sinagot
