พอเขาเดินไปถึงร้านขนมหวานที่น้องกำลังนั่งกินกับเพื่อนๆ เขาก็ตรงดิ่งไปยังเคาน์เตอร์ชำระเงิน จ่ายเงินค่าขนมของโต๊ะที่น้องกับเพื่อนกำลังนั่งอยู่ แล้วค่อยตรงดิ่งไปยังโต๊ะที่น้องกับเพื่อนสนิท
ไม่ต้องน้ำเน่าหรอก แต่น้องนี่ต่อให้อยู่ท่ามกลางคนมากมายยิ่งกว่านี้เขาก็หาน้องเจอ
เขาใช้ใจหาน่ะ ไม่ว่ายังไงในสายตาเขาเลยมีแต่น้องไม่เห็นคนอื่นในสายตาเลย
“พี่เดย์ สวัสดีค่า”
พอเขาเดินไปถึง สาวๆ ก็ยกมือไหว้เขาและส่งเสียงทักทายดี๊ด๊าทันที
“มารับมิ้นต์เหรอคะ”
“ครับ”
วชรวรรษตอบรับ แล้วทรุดนั่งลงข้างๆ น้องตามที่เพื่อนน้องชี้นิ้วบอก
“อิจฉาอะ”
น้องผู้หญิงเจ้าของดวงหน้าเล็กๆ และดวงตาสีน้ำตาลใสเหมือนลูกแก้ว ท่าทางซนๆ และมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เป็นคนร้องขึ้น
ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะชื่อน้องจิ๊บ
พอน้องได้ยินเพื่อนแซวก็ทำหน้าบึ้งนิดหน่อย แล้วทำท่าจะลุกขึ้นยืน
“อิจฉาอะไรกัน ไปแล้ว ฉันต้องไปบ้านพี่เดย์ก่อน”
น้องส่งสาย
