ใต้ปีกพายัพ : EPISODE 29
[เธอเป็นแม่ฉันก็ต้องเป็นพ่ออยู่แล้ว]
แสงแดดอ่อนที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างกระทบกับเปลือกตาจนรู้สึกอุ่น นั่นทำให้ฉันค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นช้า ๆ กะพริบมันสองสามครั้งอย่างต้องการปรับโฟกัส ก็เห็นว่าที่โซฟาริมหน้าต่าง เจ้าของร่างสูงกำยำกำลังนั่งสัปหงกอยู่ตรงนั้น เมื่อมองดูรอบ ๆ ก็เห็นว่าที่นี่ไม่ใช่คฤหาสน์ของพายัพ
เสียงที่คล้ายกับคลื่นน้ำกระทบฝั่ง ทำให้ฉันค่อย ๆ หยัดตัวลลุกขึ้นนั่งพิงกับพนักหัวเตียง พอมองดูดี ๆ ก็เห็นว่าด้านนอกคือหาดทรายขาวสะอาดตา
“แค่ก ๆ” ฉันไอออกมา ในคอรู้สึกแห้งผากราวมีเม็ดทรายติดอยู่เป็นจำนวนมาก นั่นทำให้คนที่นั่งสัปหงกลืมตาตื่น เมื่อเห็นว่าฉันฟื้นแล้ว พายัพก็รีบลุกมาทันที
“เป็นไง หิวน้ำไหม” เขาถาม ขณะกุลีกุจอรินน้ำใส่แก้วมาให้
“อืม” ฉันครางรับ และจะจับแก้วมาถือแต่พายัพก็เอาหลอดมาให้และเป็นคนถือแก้วเอง
“หิวไหม” เขาเอ่ยถาม ขณะสายตาจ้องมองดูฉ
