"ว่าไงแม่"
(ถึงไหนกันแล้ว)
"เนี้ยกำลังจะเลี้ยวเข้าซอยบ้านจ้า ใจเย็นๆนะแม่นะ"
(กับข้าวมันจะเย็นหรอกลูกเอ้ยย)
"โอเคๆ เดี๋ยวมายบอกทางพี่สิบก่อน"
(จ้า)
ฉันวางสายจากแม่และมองทางซอยทางเข้าบ้านฉันที่พี่สิบกำลังเลี้ยวเข้าทันที
"ตรงไปแล้วเลี้ยวขวาแยกหน้านะคะพี่สิบ"
"โอเค แถวนี้เงียบนะ"
พี่สิบว่าพร้อมกับมองไปตามทางของหมู่บ้านและไม่แปลกที่มันจะเงียบ คนแถวต่างจังหวัดโดยเฉพาะทางบ้านฉันเนี้ยแค่สามทุ่มก็นอนกันหมดแล้ว พวกเขาต้องตื่นเช้าไปทำนาทำสวนขายของเหมือนแม่ฉันแต่เช้า
"ปกติของที่นี่แหละค่ะพี่สิบมาอยู่เดี๋ยวก็ชิน"
"พี่ได้นอนแค่สองคืนเอง"
"อย่าตัดพ้อสิ"
ฉันหัวเราะและลูบแขนพี่สิบเบาๆขณะที่เขาก็ทำหน้าไม่พอใจนักที่ตัวเองมีวันว่างแค่สองวัน พี่สิบเลี้ยวตามซอยที่ฉันบอก
"นั้นๆบ้านมายหลังนั้นเห็นไหมน้องมายืนรอล่ะ"
"ครับ"
ฉันยิ้มกว้างทันทีเมื่อเห็นมิ้นที่มายืนรออยู่หน้าประตูรั้วและบ้านฉันอยู่สุดซ
