วันต่อมา
10.34 AM.
"รอสักครู่นะคะ"
ฉันพยักหน้าให้พี่พนักงานในร้านอาหารร้านประจำแถวๆมอที่พี่สิบมักจะพามากินก่อนจะมองหน้าพี่สิบที่กำลังเท้าคางอยู่บนโต๊ะและหลับตาคล้ายกำลังพักสายตาหลังจากขับรถพาฉันมาที่ร้านอาหาร
"เมื่อคืนตื่นมาอ่านหนังสือตอนตีไหนคะ?"
พี่สิบลืมตามองฉันและกรอกตาไปมา
"ตีหนึ่งกว่าๆมั้ง"
"อย่าว่านอนตอนตีสี่"
"ใช่ ก็นอนหลังจากอัพรูปมาย"
ฉันถอนหายใจออกมาทันทีเพราะพี่สิบที่นอนค่อนข้างดึกแล้วยังต้องตื่นมาพาฉันออกมากินข้าวก่อนไปสอบอีก
"พี่โอเคครับขับรถได้"
"ขับแบบง่วงๆอ่ะนะ"
"ก็มาถึงร้านอย่างปลอดภัยนะ"
"เฮ้ออ แล้วแบบนี้ช่วงซัมเมอร์มายจะไม่ห่วงพี่ได้ไงไหว แล้วต้องออกกองกับพวกพี่ซันอีก"
พี่สิบเลิกคิ้วฟังฉันที่เอาแต่บ่นแต่มันก็อดจะบ่นเขาไม่ได้อ่ะ พี่สิบขี้ง่วงถึงเดี๋ยวนี้จะง่วงไม่เยอะเท่าแต่ก่อนแต่ก็ใช่ว่าอาการง่วงของเขาจะหายไปเลย เพียงแค่งานเขาเยอะเขาเลยนอนไม่ได้ไงประเด็น
