"มาย!!"
ฉันขมวดคิ้วมองพี่สิบที่แม้ว่าตอนนี้จะยังเมาและมึนจนคอพับคออ่อนอยู่แต่ก็ยังไม่วายเงยหน้าขึ้นมาเรียกหาฉันและพอเจ้าตัวเห็นว่าเป็นฉันที่กำลังยืนอยู่เขาก็รีบปราดเข้ามาหาทันที
พรึ่บ!
"มันหนักนะขี้เมา!"
ฉันว่าอย่างหัวเสียแต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องพยุงพี่สิบไว้เพราะเขาเล่นโถมตัวใส่ลงมากอดฉันไว้แบบโคตรจะงอแง คือลืมหรอว่าตัวเองตัวใหญ่กว่าฉันตั้งเยอะ
"หนู.." พี่สิบว่าเสียงเบาพร้อมกับเบาลมหายใจร้อนๆลงบนต้นคอฉัน กลิ่นเหล้านี่อย่างคลุัง "พี่คิดถึงหนู"
ตอนแรกโกรธแต่พอเจองี้อ่อนเลย ใจกูเนี้ยอ่อนเลย
"ทำไมพี่สิบถึงเมาขนาดนี้ละคะพี่ๆ?"
ฉันเปลี่ยนเป้าหมายจากที่จะด่าพี่สิบมองไปที่เพื่อนเขาที่กำลังยืนเกาะกลุ่มมองฉันอยู่ทันทีนั้นทำเอาพี่พูมสะดุ้งและดันแขนให้พี่ซันเดย์ตอบแต่พี่ซันกลับผลักไปที่พี่กุนซือต่อ ฉันถอนหายใจและสบตาพี่กุนซือที่กำลังมองฉันอยู่
"พี่ในกลุ่มโปรเจคมันพาไปเลี้ยง"
"แล้วพี่สิบโดนมอม
