วันต่อมา
10.11 am.
ฟึ้บ
หนักหัวชิบหาย..ผมลืมตามองเพดานพร้อมหัวที่ปวดราวกับจะระเบิดออกมา คือผมไม่แปลกใจเลยที่ผมจะปวดหัวในตอนเช้าหลังจากกินเหล้าหมดไปเป็นกลมคนเดียวแบบนั้น ไม่น็อคตายก็ดีขนาดไหนแล้ว
“เฮ้อ”
ผมขยับลุกพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะก้มดูเสื้อผ้าตัวเองที่ไม่ใช่ตัวเมื่อวานและใครสักคนคงเปลี่ยนใหม่ให้ ใครผมก็เดาไม่ออกเพราะเมาจนตัวเองยังไม่รู้เลยว่ากลับมาห้องและมานอนที่เตียงได้ยังไง
ฟึ้บ
ผ้าห่มที่คลุมตัวอยู่ถูกสบัดออกจากตัวอย่างไม่ใยดีก่อนผมจะลุกเดินออกจากห้องนอนเพื่อไปหาอะไรที่ครัวกิน คอแม่งอย่างแห้ง
“ตื่นแล้วหรอคะ?”
ผมขมวดคิ้วหันมองตามเสียงขณะที่ขวดน้ำในมือที่เพิ่งจะยกกินก็ยังถูกจับค้างไว้แบบนั้นเพราะใครอีกคนในห้องที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ มายด์สบตากับผมนิ่งก่อนน้องจะเดินมาที่ครัวและปิดเตาแก๊สที่ผมเพิ่งจะเห็นว่ามันมีหม้อค้างอยู่บนเตา
“มาตอนไหน?”
ผมถามทันทีพร้อมกับวางขว
