"หนูเบลทานเยอะๆนะลูก" มือสากของชายวัยกลางคนที่นั่งหัวโต๊ะหยิบช้อนกลางตักอาหารใส่จานให้ลูกสะใภ้คนสวยโดยที่ไม่สนใจลูกชายอย่างมาคัสแม้แต่น้อย
"ขอบคุณนะคะ"
"ไม่ตักให้ผมบ้างหรอครับแด๊ด" มาคัสเอ่ยแซวผู้เป็นพ่อท่าทางยียวน
"ตักกินเองไม่เป็น?" เสียงขรึมถามกลับ 'ไอ้ลูกชายเป็นคนขี้อิจฉาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน'
"หึหึ!"
"หนูเบลเรียนปีไหนแล้วครับ"
"กำลังจะขึ้นปีสี่ค่ะแด๊ด"
"ดีๆ จะได้มีหลานให้แด๊ดไวๆ"
แค่ก! แค่ก!
ได้ยินสิ่งที่แด๊ดพูด จีเบลถึงกับสำลักหน้าดำหน้าแดงเลยทีเดียว 'มีลูกงั้นหรอฉันยังเรียนไม่จบเลยนะ'
"หึ!น้ำครับ" มาคัสหัวเราในลำคอ เขายังไม่ได้คุยกับเธอเรื่องนี้เลย คิดไม่ถึงว่าแด๊ดจะพูดออกไปแบบนั้น
ไม่นานเราก็ทานมื้อเที่ยงเสร็จ ผมเลยขอตัวพาจีเบลขึ้นไปพักผ่อนบนห้องนอนเพราะเธอยังรู้สึกเพลียอยู่บ้าง
"นอนพักนะครับ เฮียไปโทรสั่งงานไอ้เคนก่อน" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น มือหนาดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่างบางจ
