‘ไม่ทันแล้ว’ ป้าบัวคิดด้วยความร้อนใจ กดโทรศัพท์มือเป็นระวิง โทรหาพ่อเลี้ยง โทนหาอัญชัน แต่ทุกคนก็ปิดโทรศัพท์ ด้วยขณะนั้นยังเป็นเวลาเช้าตรู่ ป้าบัวและลุงไสวจึงได้แต่มองตาปริบๆ ขณะรถเบนซ์คันใหญ่ค่อยๆขับเคลื่อนออกไป กระทั่งรถแล่นลับไปไกลแล้ว เรื่องจึงได้รู้ถึงหูของพ่อเลี้ยง
“อะไรนะ…!!!”
เจ้าของไร่ส้มอุทาน เมื่อได้รู้จากปากของลุงไสวว่านายพลวสันต์ส่งคนมารับหนูดาหลา
ด้วยความตกใจ ชรัมภ์วางมือจากงานทุกอย่างตรงหน้า รีบเปิดโทรศัพท์ โทรหาดาหลา แต่เธอไม่รับ
‘เกิดอะไรขึ้น…?’
คนซึ่งไม่รู้ในความผิดของตัวเอง ตั้งคำถามขึ้นในใจ
ความสงสัยทำให้เขารีบบึ่งรถกลับมาที่เรือนใหญ่ จอดรถแล้วก้าวยาวๆ เสียงลงส้นเท้าหนัก ตรงรี่ไปยังห้องนอนในทันที ขณะเดินก็ครุ่นคิดไปพลางๆว่า ‘เกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับดาหลา?’ ทั้งๆที่เมื่อคืนที่ผ่านมา เขาและเธอยังร่วมอ
