ตอนที่ 3 | สามีภรรยา
960 Words
“ไว้วันไหนว่าง ๆ ก็ไปกินข้าวที่บ้านกับแม่ด้วยนะลูก”
“ค่ะ”
“เดี๋ยวแม่จะสั่งยาบำรุงดี ๆ มาให้หนูดื่ม หลานของแม่จะได้มาเกิดเร็ว ๆ”
“ค่ะ”
“แกก็ดูแลน้องดี ๆ ด้วย ถึงฉันอยากจะได้หลานเร็ว แต่ก็ไม่จำเป็นจะต้องรังแกน้องบ่อย ๆ”
“ผมรู้แล้วครับ พ่อกับแม่กลับไปได้แล้วไป”
“ชิ!! เจ้าลูกชายคนนี้นี่ แม่ไปแล้วนะลูก”
“ค่ะคุณแม่” เธอยกมือไหว้ทั้งสองท่านเพื่อเอ่ยลา หลังจากนั้นพวกท่านก็เดินกลับเข้าไปนั่งในรถไม่นานรถก็ถูกขับออกไป ซึ่งเธอมองดูจนสุดสายตาแน่ใจว่ารถไปไกลแล้วก็รีบหันกลับเพื่อจะเดินเข้าบ้านแต่ก็ต้องตกใจ เพราะเห็นสามีที่กำลังยืนจ้องเธออยู่
“มีอะไรติดหน้าไอหรือเปล่าคะ” เธอถามเขาออกไปเพราะเขาเอาแต่ยืนจ้องหน้าเธอ
“น่ารำคาญจริง ๆ”
ภวิศพูดออกมาแล้วเดินไปนั่งลงที่โต๊ะอาหาร ซึ่งเธอก็ไม่ได้คิดอะไรรีบเดินตามเขาเข้าไปพร้อมกับหยิบถ้วยมาตักข้าวต้มเพื่อไปวางเสิร์ฟให้กับเขา
“จะไปไหน”
พอทำเสร็จเรียบร้อยแล้วกำลังจะเดินออกไปจากตรงนี้เพราะเธอคิดไว้ว่าให้เขาทานเสร็จก่อน เธอถึงค่อยมาทานทีหลัง แต่ก็โดนเรียกไว้ซะก่อนจึงหันกลับไปมองเขา
“ไอจะออกไปซักเครื่องนอนที่เปื้อนเมื่อคืนค่ะ”
“แล้วเธอไม่กินข้าวหรือไง”
“เดี๋ยวไอจะมาทานทีหลังค่ะ”
“จะกินทีหลังทำไม กินพร้อมกันนี่แหละ ไปตักมากินอย่าให้ต้องพูดมาก”
พอเธอได้ยินเขาพูดแบบนั้นก็จำใจเดินกลับมาหยิบถ้วยพร้อมกับตักข้าวต้ม แล้วเดินมานั่งลงที่โต๊ะอาหารฝั่งตรงข้ามผู้เป็นสามี
“อีกสามวันเปิดเทอมใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ” เธอตอบเขาออกไปพร้อมกับนั่งทานข้าวของตัวเอง
“รถที่แม่ฉันซื้อให้เธอไปไหน ทำไมช่วงนี้ฉันไม่เห็นเธอใช้เลย”
“ไอเผลอขับไปเหยียบตะปูทำให้ยางรั่ว ตอนนี้อยู่ที่อู่”
“แล้วอีกกี่วันกว่าจะซ่อมเสร็จ”
“ยังไม่ทราบเลยค่ะ”
“แล้วเธอจะไปเรียนยังไง ที่นี่ก็ห่างจากมหา’ลัยเธอค่อนข้างมาก”
“คงจะเป็นรถประจำทางค่ะ”
“ไม่ได้ ถ้าแม่ฉันรู้ว่าฉันให้เธอนั่งรถประจำทางไปเรียน ฉันโดนด่าหูเปิงแน่”
“เดี๋ยวไอจะคุยกับคุณแม่เองค่ะ”
“ห้ามคุย เดี๋ยวฉันให้คนเอารถของฉันมาให้สักคัน เธอก็ขับไปเรียนก่อน”
“ขอบคุณค่ะ”
“ทำความสะอาดห้องด้านข้างด้วย”
“ทำทำไมคะ หรือว่าใครจะมาพัก”
“เธอไง เธอคิดว่าฉันจะให้เธอนอนร่วมห้องด้วยหรือไง”
“แต่เราเป็นสามีภรรยากะ...”
“ถึงเป็น ฉันก็ไม่ยอมนอนร่วมห้องกับใครทั้งนั้น”
“ค่ะ” เธอตอบเขาออกไปพร้อมกับรีบทานข้าวของตัวเองให้เสร็จ พออิ่มเรียบร้อยแล้วก็เก็บถ้วยของตัวเองไปวางไว้บนซิงค์ หันกลับมาเห็นภวิศก็ทานเสร็จแล้วเหมือนกันจึงไปเอามาเพื่อจะเอามาล้างทำความสะอาด
“เรื่องหลานให้คุณแม่ เธอก็อย่าคิดจริงจังไป เพราะฉันก็แค่พูดเอาใจท่านเท่านั้นเอง”
พอเขาพูดออกมาแบบนั้นเธอก็รีบหันกลับมาฟังที่เขาพูด
“เมื่อคืนฉันไม่ได้ป้องกัน ไปซื้อยาคุมมากินด้วย อย่าพลาดท้องล่ะ”
“ค่ะ”
“พูดเป็นคำเดียวหรือไงวะ”
ภวิศต่อว่าเธอเสียงดัง ส่วนเธอก็ทำอะไรไม่ได้เอาแต่ยืนก้มหน้าด้วยความหวาดกลัว ซึ่งพอเขาเห็นอาการหวาดกลัวของเธอก็แสดงสีหน้าด้วยความไม่พอใจพร้อมกับรีบเดินออกไปทันที
“ทำไมใจร้ายขนาดนี้นะ” เธอมองตามเขาที่เดินห่างออกไปเรื่อย ๆ จนพอได้สติก็หันกลับมาล้างจานของตัวเองต่อ
…..
หลังจากที่อารมณ์เสียให้กับไอยรินทร์เขาก็รีบเดินเข้ามานั่งลงในห้องทำงานของตัวเอง แล้วก็หยิบเอกสารงานที่อ่านค้างไว้เมื่อวานขึ้นมาอ่านต่อ
ครืดดด ครืดดด
แต่พออ่านไปได้สักพักโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าก็ดังสั่นขึ้นมา เขาจึงรีบหยิบขึ้นมาดูเพราะว่าเป็นเบอร์ของริต้าคนที่เขาไปค้างด้วยเมื่อคืน พอเห็นแบบนั้นเขาก็กดรับสายทันที
“มีอะไร”
(คุณยังไม่ให้คนมาเอารถเลย)
“เดี๋ยวอีกสักก็มีคนไปเอา มีเรื่องแค่นี้ใช่ไหม)
(ริต้าจะโทรมาบอกว่าคุณลืมเสื้อสูตไว้ค่ะ)
“เอาไปไว้ในรถ เดี๋ยวพอลูกน้องฉันไปเอารถมันจะได้เอามาด้วย”
(ริต้าอยากเอาไปคืนเองค่ะ)
“อยากมาก็มา”
(จริงเหรอ งั้นขอไปค้างด้วยได้ไหม พอดีว่าพรุ่งนี้ริต้าไม่ได้มีงาน)
“เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้อยู่คอนโดแล้ว เมื่อเช้ามาส่งไม่เห็นหรือไง”
(แต่ภรรยาของคุณเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ)
“มาหาได้ แต่ค้างที่นี่ไม่ได้ ยังไงที่นี่ก็คือเรือนหอของฉัน”
(ก็ได้ค่ะ ไม่ค้างก็ไม่ค้าง งั้นเดี๋ยวอีกไม่เกินหนึ่งชั่วโมงริต้าจะไปหานะ)
“อืม”
(ริต้าวางสายนะ)
ปลายสายพูดเสร็จเธอก็ตัดสายไปเลยเขาจึงวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะพร้อมกับหยิบเอกสารงานขึ้นมาอ่านต่อ
- Writer
