ตอนที่ 4 | ร้องไห้กับเรื่องเดิม ๆ
967 Words
หลังจากที่เธอจัดเตรียมห้องให้ตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ลงมานั่งดูโทรทัศน์อยู่ห้องรับแขก ในตอนนั้นเองก็ได้ยินเสียงรถถูกขับเข้ามาในบ้าน จึงลุกขึ้นพร้อมกับเดินออกมาดู ก็ต้องชะงักหลังจากเห็นหญิงสาวที่เพิ่งเจอกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงกำลังลงจากรถและเดินเข้ามาในบ้านซึ่งมือของเธอก็ถือเสื้อสูตของสามีเธออยู่ พออีกฝ่ายเห็นเธอก็ยิ้มให้ ส่วนเธอก็ไม่ได้อะไรเอาแต่ยืนมองอีกฝ่ายด้วยสายตาตั้งคำถามว่าเธอมาทำไม
“ฉันยังไม่อนุญาตให้คุณเข้ามาในบ้านฉันเลยนะคะ”
“คุณยังไม่อนุญาต แต่สามีของคุณอนุญาตแล้วนี่สิ”
“คุณวิศอนุญาตแล้ว”
“ใช่ แล้วตอนนี้คุณวิศอยู่ไหน”
“ในห้องทำงานค่ะ”
“แล้วไอ้ห้องทำงานเนี่ยมันอยู่ตรงไหน”
“ห้องมุมด้านซ้ายค่ะ” เธอชี้ไปยังห้องทำงานของภวิศเพื่อให้อีกฝ่ายได้เห็น ซึ่งพออีกฝ่ายเห็นเธอชี้ไปก็รีบเดินตรงไปทันที แต่ตอนที่เธอกำลังเดินผ่านเธอก็ยื่นเสื้อสูตของสามีเธอมาให้ ซึ่งเธอก็รับมาถือเอาไว้โดยหลังจากนั้นอีกฝ่ายก็เดินผ่านไป โดยเธอทำได้เพียงแค่ยืนมองเฉย ๆ พอเธอเห็นหญิงสาวเดินพ้นสายตาไปแล้วจึงรีบวิ่งกลับขึ้นห้องนอนของตัวเองโดยเร็ว เพราะเธอทนมองเขาทั้งสองอยู่ด้วยกันไม่ได้ ซึ่งเธอจะโวยวายอะไรไม่ได้เลยเพราะการแต่งงานระหว่างเธอกับภวิศไม่ได้เกิดขึ้นจากความรักตั้งแต่แรก แต่เพราะเขาโดนบังคับให้แต่งกับเธอ พอเข้ามานั่งในห้องเรียบร้อยแล้วเธอก็หยิบรูปแม่ของตัวเองที่วางอยู่บนหัวเตียงเอามากอด พร้อมกับร้องไห้ออกมาเพราะเธอรู้สึกคิดถึงท่านเอามาก ๆ
ครืดดด ครืดดด
แต่ในตอนนั้นเองโทรศัพท์ของเธอที่วางอยู่ข้างเตียงนอนก็ดังขึ้นเธอจึงใช้มือเช็ดน้ำตาออกให้เรียบร้อย ส่วนมืออีกข้างก็ยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ที่สั่นอยู่ขึ้นมาดู พอเธอมองไปที่หน้าจอเห็นว่าเป็นรายชื่อของแม่สามีตัวเองจึงรีบกดรับสาย
(หนูไอลูก)
“ค่ะคุณแม่”
(แม่สั่งยาให้หนูเรียบร้อยแล้วนะ เดี๋ยวประมาณเย็นนี้เขาจะเอาไปส่งที่บ้านให้นะลูก อย่าลืมรอรับล่ะ)
“ได้ค่ะ”
(ทำไมเสียงหนูเป็นแบบนั้น เป็นอะไรหรือเปล่า)
“ไม่ได้เป็นอะไรค่ะคุณแม่ พอดีไอเอาของไปเก็บที่ห้องเก็บของแล้วในห้องฝุ่นมันเยอะค่ะ ก็เลยจามจนเจ็บจมูกแสบไปหมดเลย”
(ทีหลังอย่าเข้าไปนะลูก ฝุ่นมันเยอะจะตาย เดี๋ยวเอาไว้พรุ่งนี้แม่จะให้คนที่บ้านเข้าไปทำความสะอาดห้องเก็บของให้นะ)
“ค่ะ”
(แม่โทรมาแค่นี้แหละ แม่วางสายนะลูก)
“ค่ะคุณแม่”
ปลายสายก็กดตัดสายไปเธอจึงวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมพร้อมกับกอดรูปแม่ของตัวเองไว้
“ถ้าแม่ยังอยู่ ป่านนี้เราคงกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดของแม่ตั้งนานแล้ว” เพราะเธอได้รู้มาจากแม่สามีว่าแม่ของเธอเคยขอที่จะกลับไปอยู่ที่บ้านเกิด ซึ่งท่านก็อนุญาต แต่ผ่านมาไม่นานแม่ของเธอดันเสียชีวิตไปเสียก่อน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ขณะที่เขากำลังทำงานอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงเคาะประตู จึงชำเลืองหางตาไปดูไม่นานประตูที่ถูกปิดอยู่ก็ค่อย ๆ ถูกดันเข้ามา พบว่าเป็นริต้าดาราสาวที่เขากำลังควงอยู่
“คิดถึงจัง”
เธอพูดพร้อมกับดันประตูปิดและเดินเข้ามานั่งลงบริเวณตักของเขาอย่างอุกอาจ
“ทำงานอยู่เหรอคะ”
“ก็เห็นอยู่ยังจะถามอีก”
“อารมณ์เสียอะไรมาคะ”
“ไม่มีอะไรหรอก แล้วรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ห้องนี้ เธอไม่เคยเข้ามาไม่ใช่เหรอ”
“ภรรยาคุณบอกค่ะ”
“ยัยนั่นบอกเธอ”
“ใช่ ริต้าถามว่าคุณอยู่ไหน เธอก็ชี้มาที่ห้องนี้”
“แล้วยัยนั่นทำอะไรอยู่”
“ดูโทรทัศน์ค่ะ”
“แล้วไหนเสื้อสูตฉัน” เขาถามออกไปแบบนั้นเพราะตอนที่เธอเดินเข้ามา เขาไม่เห็นเธอถือเสื้อเขาติดมือมาเลย
“ริต้าเอาไว้กับภรรยาของคุณ”
“แล้วตอนไหนจะกลับ”
“ริต้าเพิ่งมาเองทำไมไล่กลับเร็วจัง” เธอพูดเสร็จพร้อมกับขยับเข้ามานั่งคร่อมเขาเอาไว้โดยใบหน้าของเธอก็ค่อย ๆ ซุกลงบนอกของเขา “ทำงานเหนื่อยไหมคะ”
“ฉันเพิ่งเริ่มทำเอง ยังไม่เหนื่อยเลย”
“แต่ริต้าว่าคุณเหนื่อยแล้วนะ”
“ถ้าฉันเหนื่อย เธอก็ปล่อยฉันพักสิ”
“แต่ริต้าอยากให้คุณเข้ามาในตัวริต้าอีก”
“เมื่อคืนเพิ่งเข้าไปเอง”
“เมื่อคืนก็ส่วนก็เมื่อคืนสิคะ”
เธอพูดเสร็จก็ขยับตัวลุกขึ้นแล้วย่อลงมานั่งบริเวณด้านหน้าเขา แล้วใช้มือวางลงที่เป้าเขา คลำไปคลำมาจนแก่นกายใหญ่ที่หลับใหลอยู่ค่อย ๆ ผงาดตั้งขึ้นมา พอเธอเห็นแบบนั้นไม่นานก็แกะเข็มขัดที่รัดกางเกงเขาออก และรูดซิปลงโดยเร็ว
“เธอนี่มันยั่วคxxฉันจริง ๆ เลย”
“ริต้าขออมมันได้ไหมคะ”
“ก็ต้องได้อยู่แล้ว” พอเขาพูดออกไปแบบนั้น อีกฝ่ายก็ใช้ปากครอบลงบนแก่นกายใหญ่ของเขาทันที
“อ่าห์~~~”
- Writer
