อัคนี...
"แล้วพ่อไฟรักแม่หรือเปล่าค๊า" ผมไม่รีรอที่จะตอบคำถามนี้ของลูกเพราะคำตอบของผมมันมีอยู่แล้วมีมานานแล้วว่าผมรู้สึกยังไงกับแม่ของลูก
"พ่อ....รักแม่ครับรักมากที่สุดเหมือนกัน" ผมตอบพร้อมกับมองไปที่ชลที่พอเธอได้ยินคำตอบของผมที่ตอบลูกเธอก็หันมามองหน้าผมด้วยสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัดเธอคงไม่คิดว่าผมจะตอบแบบนี้สินะเพราะผมเคยบอกกับเธอในวันที่เธอถามผมว่าผมรักเธอไหมแต่ผมกลับตอบไปแบบโง่ๆ ตอบแบบไม่ใช้สมองคิดว่าผมไม่ได้รักเธอนั่นผมโกหกตัวเองครับทั้งที่จริงแล้วผมรักเธอมาตลอดนั่นแล่ะรักทั้งๆ ที่ตอนนั้นเธอบอกผมว่าเธอไม่ได้รักผม เราสองคนมองตากันก่อนที่ชลจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วเดินเข้าบ้านไป
"ไปง้อเมียแกสิตาไฟจะยืนโง่อยู่ตรงนี้อีกนานไหม" ป๊ากระซิบด่าผมซึ่งถ้าเป็นเมื่อก่อนพ่อคงด่าผมต่อหน้าแบบแรงๆ แต่ตอนนี้คงกลัวว่าลูกสาวของผมจะได้ยินเลยเปลี่ยนมาเป็นกระซิบแทน ผมอุ้มลูกเดินตามเข้าไปในบ้าน ภายในตัวบ
