“เจ้าเล่ห์ที่สุด ร้ายกาจมากพี่พฤกษ์” นิ่มอนงค์ตาโต ผงกศีรษะมองสามี ผู้ชายอ่อนโยนที่ดูแลเธอตอนตาบอด คิดได้สับซับซ้อนขนาดนี้เชียวเหรอ
“เวลานิ่มอยากเอาชนะ นิ่มก็จะแสดงความรู้สึกทั้งหมดออกมา โดยที่พี่ไม่ต้องคาดคั้น พี่ไม่ชอบหรอกนะ ให้นิ่มมาหน่อมแน้มไม่เป็นตัวของตัวเองเพื่อเอาใจพี่”
“พี่พฤกษ์ก็เลยยั่วให้นิ่มโกรธ ชิส์! นิ่มเองตอนแรกจะมาง้อพูดดีๆ พอโดนพี่พฤกษ์ว่าใส่ นิ่มเลยโมโหบ้าง”
“ไม่ดีหรือไงจะได้เปิดเผยความรู้สึกออกมาให้หมด ไม่ต้องมามัวกระมิดกระเมี้ยนหรือปั้นแต่งให้ดูดีแต่ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง เราเป็นสามีภรรยากันแล้วก็ให้รู้ไส้รู้พุงกันไปเลย จะมามัวเก็บกักความรู้สึกหรือพฤติกรรมอยู่ทำไม เหมือนนิ่มชอบร้อนแรงพี่ก็จัดให้ไง ทุกคืนเลย ฮ่าๆๆๆ โอ๊ย!”
พูดแล้วโดนหยิกเข้าให้จนเนื้อแทบเขียว นิ่มอนงค์ค้อนควักให้กับความเจ้าเล่ห์ของสามี แต่นึกทึ่งในความฉลาดเฉลียวในความคิดของเขานัก ในที่สุดเธอก็เงียบเสีย
