“กล้าทำแบบนี้กับฉันเหรอ อย่าลืมสิว่าแกเป็นลูกหนี้” สุนทรโกรธจนหนวดกระตุกที่อีกฝ่ายมาหยามได้ถึงขนาดนี้
“อย่ายุ่งกับผู้หญิงคนนี้อีก” ยศวินกดเสียงต่ำดวงตาแข็งกร้าว
“ทำไมเหรอ คิดจะหวงเอาขึ้นมาตอนนี้หรือไง แกบอกเองว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มีความหมายอะไร ใช้แล้วก็เบื่อเขี่ยทิ้งอย่างเดียว ที่เธอมาช่วยแกเพราะว่าเธอหลงรักเลยยอมทุกอย่าง แกแทบไม่เห็นความสำคัญของหล่อนเลย ฮ่าๆๆๆ” สุนทรพูดแล้วหัวเราะน่าเกลียดเมื่อเห็นแพรพิลาศหน้าซีดเผือด
แพรพิลาศเหลือบสายตามองยศวินแล้วให้ปวดใจ ถ้าเขาพูดแบบนั้นจริงๆ เธอคงเป็นได้แค่เศษดินไร้ค่าสินะ
“ฉันจะหาเงินมาคืนทุกบาททุกสตางค์ ห้ามยุ่งกับเธออีก”
“น้ำหน้าอย่างแกจะหาเงินที่ไหนมาคืนฉันวะ เอาตัวให้รอดก่อนเถอะ”
“บอกให้ลูกน้องของเสี่ยถอยไปด้วย ถ้าไม่อยากมีเรื่อง”
“ทำไมวะ แกจะทำอะไรฉัน”
“ถ้าฉันไม่ออกไปภายในสิบนาทีหลังจากนี้ ตำรวจจะแห่มาถล่มบ่อนเสี่ย”
“กล้าเหรอ” แม้จะถาม
