“ร้ายนักนะ” เขาว่าไม่จริงจังนัก ชอบที่จะต่อล้อต่อเถียงกับเธอ ยิ่งเป็นสถานการณ์เช่นนี้ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่
“เสื้อผ้าสกปรกแถมยังขาดอีก เดี๋ยวจะให้นิ่มใส่อะไร แก้ผ้าไปไพรพนาเหรอไง” เธอพูดเสียงหอบกระท่อนกระแท่น
พฤกษ์ตาพร่าเมื่อเห็นคนใต้ร่างสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกของเขา ทรวงอกอิ่มสั่นไหวยั่วยวนให้เขาฝังใบหน้าลงไปดูดรวบเสียให้หนำใจ
“ก็ดีนะ เย็นสบายดี”
“พี่พฤกษ์บ้า!” นิ่มอนงค์หน้างอ เธอได้ยินเสียงหัวเราะของเขาก็อยากจะลุกหนีแต่ติดตรงที่โดนกดกระแทกจมอยู่บนดินทำอะไรไม่ได้
“ใครจะปล่อยให้เมียแก้ผ้าออกไปเดินโทงๆ คนงานได้มองแถมยังลากไปข่มขืนเอาสิ” เขาโน้มใบหน้าลงบอกเธอที่ริมหู
“นึกว่าอยากให้มองเสียอีก” ทำเสียงยั่วจนได้ยินเสียงครางกระหึ่มจากลำคอหนา
“ใครมองจะทิ่มตาให้บอดเชียว” เขาทำเสียงขึงขังฟังดูน่าภูมิใจในน้ำเสียงขี้หวงนั้น
“พี่พฤกษ์เร็วๆ สิคะ เสียเวลาจริงๆ กว่าจะถึงไพรพนาคงมืดค่ำพอดี”
“เธอจะเร
