“ตอนแรกพี่คิดว่านิ่มกลัวพี่จนต้องหนี แต่ที่แท้ก็กลัวเหนื่อยเลยไปหลบ พักยกเอาไว้เริ่มใหม่...”
“ไม่ใช่เสียหน่อย บ้าๆๆๆ” นิ่มอนงค์ทุบอกแกร่งของสามี
เขาหัวเราะลงลูกคอไม่ถือสากับกำปั้นเล็กๆ ที่ไม่ระคายผิวเขาสักนิด
พฤกษ์อุ้มร่างเปลือยของภรรยาเข้าห้องน้ำ เธอยอมให้เขาอาบน้ำเหมือนเด็กๆ เพราะไม่มีแรงต้านทานอีกทั้งยังมีภารกิจรออยู่อีกมากมาย ถ้าเธอเอาแต่นอนซมอยู่บนเตียงคงพลาดทำอะไรที่สำคัญหลายอย่างโดยเฉพาะเรื่องบิดา
พฤกษ์จับมือภรรยาเอาไว้แล้วบีบเบาๆ เพื่อให้กำลังใจขณะจัดการพิธีศพของภาณุจนถึงวันสุดท้าย หลังจากเผาศพแล้ว ทุกคนก็ยังอยู่ในความโศกเศร้า โดยเฉพาะนิ่มอนงค์
“น้าต้องกลับกรุงเทพฯ แล้วนะนิ่ม” นงนภัสพูดด้วยความกังวล ช่วงนี้เธอมีอะไรให้คิดและตัดสินใจมากมาย
“ยังไม่อยากให้น้านงกลับเลยค่ะ” นิ่มอนงค์กอดร่างของน้าสาวอย่างออดอ้อน
นงนภัสลูบศีรษะหลานรักเบาๆ ใจจริงอยากจะพาหลานสาวกลับไปเสียด้วยซ้ำ แต
