เกิดใหม่เป็นนายหญิงมากสามี

ตอนที่ 1 ชีวิตใหม่ เฉียวเวยเวย แกล้งนอนหลับฟังเสียงพูดคุยของกลุ่มคนที่เรียกตัวเองว่าบ่าวข้างนอก แม้คนเหล่านั้นจะพยายามกระซิบคุยกันนางก็พอจับใจความได้ว่า เจ้าของร่างเดิมหมดสติตอนนี้ฟื้นขึ้นมาความจริงที่นางได้เป็นเจ้าของร่างนี้เสียแล้ว แน่ แน่ ต้องใช่แน่ๆ นางมาเกิดใหม่ในยุคโบราณ จากการอ่านนิยายเกิดใหม่ทะลุมิติ มาหลายเรื่อง ในยุคโบราณแบบนี้ความสามารถในตลาดหุ้น ตลาดคริปโต จะเอามาใช้ทำอะไรได้ จะสร้างความประทับใจจากอะไรได้ ฝีมือทำกับข้าวไม่มี หมอก็ไม่ใช่ พืชสมุนไพรสักอย่างก็ไม่รู้ ปลูกผักทำสวน จำได้นางลองปลูกต้นกระบองเพชรมันยังตาย นักฆ่าฝีมือดี ไม่นะแค่ท่าโยคะง่าย ๆ นางก็ปวดเอวจะแย่ ตัดเย็บเสื้อผ้า งานปัก งานฝีมือ นางใช้เงินซื้อมาตลอด เฉลียวฉลาดนิสัยน่ารัก ไม่เลย ชาติที่แล้วนางเอาแต่ใจสุดๆ แล้วต้องมาสู้รบกับญาติพี่น้องอีก จะใช้ชีวิตให้เฟื่องฟูแบบนางเอกคนอื่น ๆ ได้อย่างไร นิยายที่เคยอ่านอย่างสนุกสนานกลายเป็นเรื่องน่าเศร้าสำหรับนางไปแล้ว คราวนี้ได้ตายอีกครั้งแน่ ๆ ฮื้อออออ นางขอตายไปเกิดใหม่อีกครั้งจะดีกว่า นางไม่ไหวนางไม่อยากจะทนอะไรทั้งนั้น เฉียวเวยเวย พลิกตัวไปมาอย่างกระสับกระส่าย แม้เคลื่อนไหวเล็กน้อยก็ทำให้คนข้างนอกที่คอยรับใช้ได้ยินเสียง พวกนางเปิดประตูเข้ามาคุกเข่าอยู่ข้างเตียงรอรับคำสั่งอย่างมีระเบียบไร้สุ้มเสียงเคลื่อนไหว อย่างไรก็ต้องเผชิญสิ่งที่เป็นอยู่ เฉียวเวยเวยจึงลืมตากำลังจะลุกขึ้นก็มีมือหญิงชราผู้หนึ่งมาช่วยดันหลังด้วยแรงอย่างพอเหมาะ “ฮูหยินท่านรู้สึกอย่างไรบ้าง ให้บ่าวตามหมอหรือไม่เจ้าคะ” น้ำเสียงของหญิงชราเอ่ยถามด้วยความรู้สึกห่วงใย “ไม่ต้อง ขอน้ำให้ข้า” เพียงกระพริบตา จอกน้ำก็มาอยู่ตรงหน้า เฉียวเวยเวยพึงตระหนัก นางหาใช่เกิดในตระกูลยากจน ดูจากการเอาใจใส่ของบ่าวไพร่ นางน่าจะมีฐานะไม่น้อย เมื่อสักครู่นางกังวลเกิดเหตุจริงๆ วิตกไปเองแท้ ๆ ขณะนั้นนางก็รู้สึกว่า มีบางสิ่งที่หายไป ใช่เหตุใดนางไม่รู้สึกปวดหัวหนัก ๆ แล้วมีความทรงจำของเจ้าของร่างวิ่งเข้าหัวเล่า หญิงชราผู้นั้น เห็นท่าทีของหญิงสาวจับหัวตนเอง นางจึงเอ่ยสั่งบ่าวทันที “เจ้าไปตามหมอลู่มา” จากนั้นก็หันมากล่าวกับหญิงสาว “ฮูหยินท่านจะโกรธบ่าวก็ได้ แต่อย่างก็ต้องให้หมอตรวจดูสักหน่อยนะเจ้าคะ” แม่นมฝู เอ่ยด้วยน้ำเสียงเอาอกเอาใจและหลอกล่อ เฉียวเวยเวยกลัวจะเผยพิรุธนางเอนกายลงนอนรอความทรงจำ อย่างไรก็ควรต้องมีสิ่งดีก่อน ค่อยตัดสินใจ ตอนนี้จะเอ่ยสิ่งใดไม่ได้ แกล้งป่วยต่อไปล่ะกัน เมื่อหมอลู่มาถึงก็จับชีพจร หมอชราหลับตาอยู่สักครู่ก็เอ่ยขึ้น “ร่างกายของฮูหยินอ่อนแอ จำเป็นต้องบำรุงให้มาก” เฉียวเวยเวยหลับตาฟัง นึกขำคำพูดหมอ นางต้องอ่อนแออยู่แล้วไม่อย่างนั้นจะป่วยได้อย่างไร เฮ้อ เสียงหัวใจก็ไม่ได้ฟัง สแกนสมองก็ไม่มี ตรวจเลือดก็ไม่ได้ทำ เวลาป่วยไม่ทันรักษาก็เสียชีวิตก่อนแล้วแบบนี้ แต่จะว่าไปก็ดีไม่ทรมาน หญิงสาวไม่โต้แย้งและเอ่ยอะไร มีเพียงหญิงชราที่ถามไถ่หมออย่างละเอียดทั้งการดูแลและอาหารการกิน ไม่นานยาต้มถ้วยแรกก็มาถึง เฉียวเวยเวยมองดูถ้วยยาด้วยความรู้สึกผะอืดผะอม ความรู้สึกท้อแท้วิ่งเข้ามาอีกระลอก มันต้องขมมากแน่ ๆ หญิงสาวร้องตะโกนภายในใจ ฉันต้องการยาเม็ด ฉันต้องการแคปซูล ถึงไม่อยากจะดื่มเฉียวเวยเวยก็ถูกแม่นมบังคับทานจนหมดถ้วย ไม่นานนางก็คล้อยหลับไปด้วยฤทธิ์ยา จนกระทั่งยามเย็นถึงได้ตื่น ริมหน้าต่างห้องนอนของนางเต็มไปด้วยดอกไม้ที่กำลังบานสะพรั่งส่งกลิ่นหอมอบอวล หญิงสาวนั่งมองแสงตะวันที่ร่ำไรอยู่ขอบฟ้า นางเหม่อมองข้างนอกอย่างใจลอย ฟื้นสติครั้งนี้นางรับรู้ความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมบางส่วนมันกำลังฟื้นขึ้นมาที่ละนิด ที่ละนิด เฉียวเวยเวยถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย เฮ้อ!! ข้อมูลในยุคโบราณถ่ายโอนช้าขนาดนี้เนี้ย!! ประจวบเหมาะกับนางกำลังนอนป่วยซมอยู่บนเตียงทำให้ข้อมูลมีเวลาถ่ายเท จวบจนจะครบสัปดาห์เฉียวเวยเวยจึงพอเข้าใจสถานการณ์ของตนเองขึ้นมาบ้าง นางเริ่มไล่เรียงที่ละข้อ ü นางรวยมาก ข้อนี้สำคัญมาก หลังจากนี้เรื่องอื่น ๆ ล้วนไม่สำคัญเท่าไรนักเก็บไว้เป็นข้อมูล ü สามีไม่รัก นางไปแย่งคนรักผู้อื่น แล้วตอนนี้สตรีคนนั้นก็แต่งเข้าจวนมาในฐานะฮูหยินรองพวกเขารักกัน นางทนไม่ไหวตรอมใจสุดท้ายใจป่วยกายก็ป่วยสิ้นลมหายใจไปเป็นนางที่เข้ามาอยู่ในร่างแทน ü สามีนางเป็นเสนาบดีของแคว้นเหลียง ü ยุคนี้ไม่มีสงครามข้อนี้ก็ดีสุด ๆ หลักจากได้พักฟื้นมาหลายวันพร้อมได้เวลาสงบสติ ชาตินี้ดีกว่าชาติที่แล้วนางไม่ต้องหาเงินเอง เกิดมาก็รวยเลย เช่นนั้นก็แค่ใช้ชีวิตให้ดี อยากทำอะไรก็ทำ หรือจะออกท่องเที่ยวช่วยเหลือผู้คนมีอิสระเต็มที่ ทว่ายังติดอยู่บางอย่าง เริ่มต้นที่ดีจัดการชีวิตก็คือหย่าสามี คิดแล้วหญิงสาวก็ขำอมยิ้มอยู่เพียงลำพัง ชาติที่แล้วประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานทว่ากลับหาสามีไม่ได้ อาศัยที่มีเงินจึงได้หนุ่มบาร์โฮสต์มาช่วยแก้เหงา แต่ชาตินี้สิ่งเริ่มต้นได้สามีมาแล้วกลับต้องหย่าเสียนี่ ฮ่า ฮ่า