“สวัสดีครับ...ป้าวิไลใช่ไหมครับ?”
ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวล ป้าวิไลมองเขาด้วยความทึ่ง แม้ใบหน้าของเขาจะไม่เปลี่ยน ประกายตาสีฟแกมเขียวยังเหมือนเดิม แต่รูปลักษ์ของเฮ็คเตอร์เปลี่ยนไปมากจากที่นางเคยเห็นเขาเป็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นสวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์ในเวลานั้น บัดนี้เขาดูสง่างามและภูมิฐานในชุดสูทหรูหราซึ่งมองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นเสื้อผ้าราคาแพงระยับ
“ค่ะ...ใช่...คุณยังจำฉันได้”
“ผมจำป้าวิไลได้เสมอ”
“เชิญข้างในก่อนสิคะ”
“ขอบคุณครับ”
ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้าไปในห้องพักของอพาร์ทเมนท์ซึ่งมีขนาดเล็ก เนื้อที่ภายในนั้นแคบอยู่แล้วและมีพื้นที่ถูกแบ่งเป็นสองห้องนอน ยังเหลือพื้นที่อีกเล็กน้อยเป็นห้องรับแขกซึ่งบนโซฟาเต็มไปด้วยตุ๊กตาหมีพูและเพื่อน ๆ ของมัน แว่บหนึ่งเขาคิดถึงคลีโอขึ้นมาอีกครั้ง หนูน้อยเป็นแฟนตัวยงของวินนี่ เดอะ พูห์
“เอ้อ...แล้ว...นี่คุณแนนกลับมาพร้อมคุณหรือเปล่าคะ”
ป้าวิไลถามขึ้นข
