พรเทพประสานมือทั้งสองไว้ข้างหน้าและก้มหน้าลงเป็นการสำรวม ถึงจะรู้สึกแปลก ๆ แต่ชายหนุ่มก็เปิดหน้าจอมอนิเตอร์ดูแล้วต้องผงะเมื่อเห็นรูปถ่ายนับร้อยในนั้น มันเป็นรูปของเขากับณชนกที่บ้านพัก ทั้งในบ้านและที่ชายหาด
“มันเป็นโทรศัพท์ของคุณจันทริกาน่ะครับ...เมื่อวานนี้เธอให้พนักงานเสิร์ฟในห้องอาหารตามตัวแนนนี่ไปพบ เผอิญผมเห็นพอดีก็เลยสงสัย ผมตามไปและ...เห็นสิ่งนี้”
ผู้จัดการห้องอาหารหยิบสมาร์ทโฟนอีกเครื่องยื่นให้ประธานแห่งบีช เบย์ คลับที่รับไปด้วยสีหน้างงงวย
“โทรศัพท์เครื่องนี้เป็นของผมเอง มันเป็นพยานที่ซื่อสัตย์มาก มันสามารถอธิบายความจริงให้คุณเฮ็คเตอร์เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้นได้”
เฮ็คเตอร์มือเย็นเฉียบตอนที่เปิดหน้าจอของโทรศัพท์ซึ่งพรเทพบอกว่าเป็นของเขาเอง ดวงตาสีฟ้าแกมเขียวสะท้อนอะไรบางอย่างออกมาเมื่อภาพหน้าจอปรากฏขึ้น สิ่งที่ทำให้เขาเองถึงกับผงะ รู้สึกหนักอึ้งราวกับแบกโลกทั้งโลกไว้บนบ่า มันเป็
