“คุณแม่ขา...คุณแม่”
“คลีโอจ๋า...คลีโอไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ” ณชนกโอบใบหน้าเล็ก ๆ ไว้ในอุ้งมือ น้ำตาของเธอไหลเป็นทางขณะพิศมองเจ้าของแก้มอิ่มซึ่งมองมารดาด้วยแววตาสงสัย
“คุณแม่ขา...คุณแม่...เป็นอะไรคะ”
“คลีโอไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ”
เด็กน้อยส่ายหน้า “ไม่ค่ะ...คลีโอกำลังเล่น...กับเจ้าพู”
“ดีแล้วค่ะ...ดีแล้ว”
ร่างบางกอดลูกน้อยไว้อีกครั้ง เธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นเงาของแม่บ้าน หญิงสาวถอนสะอื้นก่อนพูดกับลูกน้อย
“คลีโอ...คุณลุงเฮ็คเตอร์มาหาลูกหรือเปล่าคะ”
“คุณลุงเฮ็คเตอร์...มาหาค่ะ...มาหาคลีโอ แต่ตอนนี้ออกไปข้างนอกแล้วค่ะ”
“คลีโอ...ลูกอยากเล่นน้ำไหมคะ”
“จริงเหรอคะ...คุณแม่...จะให้คลีโอเล่นน้ำ...จริงเหรอคะ”
“เราลงไปเล่นน้ำทะเลกันข้างล่างนะคะ คุณแม่จะพาคลีโอไปเอง”
หญิงสาวปาดน้ำตา เธอจูงมือเด็กน้อยออกจากห้องนั้นขณะมองซ้ายขวา ภายในบ้านนั้นเงียบเชียบแต่เธอก็เห็นเชสนิคยืนอยู่ที่ประตูด้านนอก ณชนกกลั้นลม
