“โมเอาอีกไหม มีหลายท่ามากๆ เลยนะ”
“พะ พอๆ ๆ ๆ แล้วป่าน แค่นี้โมก็จะตายอยู่แล้ว ร่างกายชอกช้ำไปหมดแล้วเห็นไหม โดนป่านกดขี่ข่มเหง ไอ้นั่นของโมก็เจ็บหนัก ไม่รู้จะยังใช้งานได้ไหม”
เขานอนตาละห้อย ก่อนดึงมือเธอไปกุมไอ้นั่นของเขา เธอตาโตหน้าแดง มันแข็งขนาดนั้นยังโอดครวญว่าจะใช้งานไม่ได้อีกเหรอ
“โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!”
นโมร้องลั่นห้องพัก หลังจากเธอบีบแทบหักกลาง หน้าเขียวหน้าเหลือง สายป่านหัวเราะคิกๆ เดินไปสวมใส่เสื้อผ้า เขามองตาละห้อย
“โม... อย่าอู้นะ ไปทำกับข้าวให้ป่านกินด้วย”
“จ้ะๆ ๆ เมียจ๋า”
“ยังอีก”
“เรียกเมียจ๋าไม่ได้เหรอ เค้าเสียตัวให้ป่านแล้วนะ”
“อยากได้ป่านเป็นเมียจริงๆ เหรอ”
“อือ...”
“รักป่านรึเปล่า”
เธอถามด้วยหัวใจระทึก คนถูกถามทำท่าทีเขินอาย บิดไปบิดมา แน่ะ! แถมยังดึงนิ้วตัวเองไปมาอีก
ท่าทีของเขา เธอรู้ดีว่าเสแสร้งแกล้งตอแหล เขาออกจะมาดแมนขนาดนั้น แต่ไม่รู้ทำไม เวลาอยู่ก
