"แด๊ดดี๊ตักอันนี้ให้หม่ามี๊สิครับ หม่ามี๊ชอบทานมาก"
มาร์คินชี้นิ้วไปยังอาหารตรงหน้าแล้วบอกแม็กซ์เวลล์ คนเป็นพ่อทำตามที่ลูกชายตัวน้อยเสนอ ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะเข้ากันได้ดีไม่น้อยแม้เพิ่งเจอกันก็ตาม แต่ก็อย่างว่า พวกเขามีสายใยเชื่อมโยงกัน ไม่แปลกที่มาร์คินและแม็กซ์เวลล์จะมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน
"มาร์คิน" ณิชาปรามลูกชายเสียงเข้ม ทว่ามาร์คินกลับอมยิ้มเล็กๆ ตักข้าวเข้าปากเคี้ยวทานแก้มตุ้ย พลางลอบมองพ่อและแม่เป็นระยะ
"หม่ามี๊ตักให้แด๊ดดี๊บ้างสิครับ"
"ต่างคนต่างกินดีกว่าเนอะมาร์คิน" ณิชาตอบลูกชายด้วยรอยยิ้ม
มาร์คินน้อยกอดอกแล้วทำหน้าตาเชิงงอนใส่คนเป็นแม่เมื่อเริ่มถูกขัดใจ ณิชาเหลือบมองแม็กซ์เวลล์ที่นั่งอมยิ้ม เธออดไม่ได้ที่จะยกเท้าไปเตะขาเขาหนึ่งครั้ง
"สะกิดแด๊ดดี๊แรงจังเลยนะหม่ามี๊"
"จะทำอะไร" เธอเริ่มระแวงแม็กซ์เวลล์เมื่อเขาวางมือลงข้างศีรษะ เลื่อนใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาหาจนหัวใจเธอเริ่มส
