แกร๊ก
ณิชาเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนอีกครั้งพร้อมถาดอาหาร คิ้วได้รูปทรงเลิกขึ้นเมื่อไม่เห็นแม็กซ์เวลล์อยู่บนเตียง ความสงสัยได้หายไปทันทีที่สายตาปะทะเข้าแผ่นหลังกว้างยืนทำบางอย่างอยู่ระเบียงห้อง ควันสีเทาที่ลอยคลุ้งทำให้รู้ได้เลยว่าเขากำลังสูบบุหรี่
"ไม่โดนดุไม่ดีขึ้นเลยใช่เนี่ย" เธอพึมพำอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ วางถาดอาหารลงโต๊ะกลางโซฟาสีดำสุดหรู สองเท้าเริ่มเดินตวัดไปหาแม็กซ์เวลล์
เพียะ
"มาตีทำไม" มือที่กำลังยกบุหรี่ขึ้นถูกณิชาตีเข้าอย่างแรง ทำให้แม็กซ์เวลล์ชะงักแล้วพลันสายตามามองคนตัวเล็กซึ่งยืนจ้องตาเขม็ง
"ฉันยกอาหารขึ้นมาแล้ว เดี๋ยววัดไข้ให้นายเสร็จฉันจะกลับคอนโด" เธอเดินกลับเข้ามาในห้องนอน หยิบปรอทวัดไข้มาเพื่อเตรียมวัดให้แม็กซ์เวลล์
ร่างสูงเดินตามณิชาเข้ามา ก่อนจะหย่อนร่างกายนั่งลงข้างกายเธอ สายตาจับจ้องใบหน้าหวานไม่ยอมละไปไหนจนอีกฝ่ายเริ่มไม่เป็นตัวของตัวเอง
"อ้าปาก จะวัดไข้ให้"
