20 | ความทรงจำ NC++

1781 Words

แม็กซ์เวลล์อุ้มร่างบางของภรรยาขึ้นมายังห้องนอน เขาวางเธอลงเตียง ก่อนจะปลีกตัวออกมาหาอุปกรณ์ไปทำแผลให้ณิชา เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ทำให้เธอเสียขวัญไม่น้อย เธอร้องไห้ตั้งแต่อยู่บ่อนคาสิโนกระทั่งถึงบ้าน แถมยังไม่ยอมพูดจาอะไรกับเขา "เดี๋ยวทำแผลให้นะ" "...." ณิชาพยักหน้ารับ เขาหย่อนตัวนั่งลงข้างเธอ เปิดกล่องปฐมพยาบาลออก หยิบแอลกอฮอล์ทำความสะอาดแผลออกมาเทลงสำลี ก่อนจะเริ่มทำแผลให้เธออย่างเบามือ "แสบเหรอ?" เขาถามเมื่อเห็นเธอดึงศีรษะกลับ เธอพยักหน้าให้แทนคำตอบ "ทนเอาหน่อยละกัน ฉันทำเบามือสุดแล้ว" "ถ้าฉันไม่ดื้ออยากไปกับนาย เรื่องคงไม่เกิดขึ้น" เงียบอยู่สองนาน กว่าจะยอมปริปากพูดกับเขา ที่เธอไม่พูดอะไร เพราะรู้สึกผิดที่ตัวเองเป็นสาเหตุเกือบทำให้แม็กซ์เวลล์และเสี่ยคนนั้นบาดหมางกัน แถมยังมีเรื่องธุรกิจเข้ามาเกี่ยวข้อง "ช่างมันเถอะ ผ่านมาแล้ว" "ฉันทำให้นายกับเสี่ยคนนั้นเกือบเป็นศัตรูกัน ไหนจะเรื่องธ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD