“ยัยลิงทโมนร้องไห้อย่างนั้นเหรอ” สีหน้าของเขาคือไม่อยากจะเชื่อสายตา เขาขยับตัว ยื่นใบหน้าออกไปดูคนที่กำลังนั่งร้องไห้เหมือนเป็นขอทานริมถนน “ร้องอย่างกับมีใครตาย”
เขาคิดไม่ตกเลย เธอมีอะไรเสียใจเหรอ ที่คฤหาสน์หลังนั้น ทำอะไรผู้หญิงคนนี้ จนทำให้ร้องไห้ไม่เป็นผู้เป็นคน ตอนถูกเขาไล่ออกมาจากโรงแรม เจ้าหล่อนยังสู้เสียหน้าลุยจิยับ ตอนที่ถูกไล่ออกจากร้านขนมปัง เธอยังดูแข็งแรงดี และกล้าท้าทายเขาสารพัด แล้วเจ้ายักษ์นั่นพูดอะไรกับเธอ
“น่าแปลก”
เหอะ แม้เขาจะฉลาดแค่ไหน เขาก็เดาไม่ได้
“จะไปสนใจทำไม”
น้ำตาของผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มีความหมายกับเขาเลยสักนิดเดียว และเหตุผลที่เจ้าหล่อนร้องไห้ก็ไม่ได้สลักสำคัญอะไรกับธุรกิจหรือชีวิตหรูหราของเขาเลย เขาควรจะยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้เห็นคนอวดดีสุดโง่เขลาได้รู้รสของความเจ็บปวด การเป็นคนยากไร้ก็ต้องเจอกับอะไรอย่างนี้แหละ
วิกเตอร์พยายามปั้นหน้านิ่งขรึม เป่าลมออกปากเ
