“อย่าบอกนะว่าจะนอนในสวนสาธารณะ”
เขาพูดตลก ๆ ไปอย่างนั้นเอง ขณะหญิงสาวหันมองรอบกาย แล้วก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันใจ
“ก็น่าสนนะ”
“พระเจ้า เธอไม่มีเงินจริง ๆ หรือ” เขาอ้าปากค้าง เธอไม่ตอบเขา แต่รีบเดินหนีไปนั่งที่เก้าอี้หินอ่อนริมน้ำ เธอต้องการจะพักขาที่อ่อนล้าเสียหน่อย คิดว่าอากาศบริสุทธิ์ในสวนอาจช่วยให้เธอสบายใจมากขึ้น
“เฮ่อ...ค่อยยังชั่วหน่อย”
วิกเตอร์เดินมายืนอยู่ใกล้ ๆ กับม้าหินอ่อน แต่ไม่ยอมนั่งด้วย กลับทอดสายตาไปยังท้องน้ำที่นิ่งสงบและนกสีขาวฝูงเล็กๆ ที่กำลังลอยเล่นอยู่เหนือผิวน้ำ
เงาของต้นไม้ขนาดใหญ่ทอดลงบนผืนน้ำ จนเกิดเป็นเงาทึนทึบขนาดใหญ่ ผสมผสานกับเงาของทิวเมฆเบื้องบนที่กำลังขับเคลื่อนอยู่อย่างเชื่องช้า
อีกไม่นาน พระอาทิตย์ก็จะตกแล้ว เขาคิดว่าเป็นเรื่องที่ไม่สมควรหากจะอยู่นอกบ้านในตอนกลางคืน ในเดือนตุลาคมที่อากาศหนาวจัดแบบนี้
ว่าแต่ เขามายืนทำอะไรอยู่ที่นี่...ซึ่งนั่นก็เป็นคำถ
