“ก็เพราะเคยมีคนตายที่นั่นไง มันเป็นคดีสะเทือนขวัญเมื่อประมาณยี่สิบกว่าปีที่แล้ว” ตอบชนิดฉะฉานเชียว อย่างลืมตัวเสียด้วย “เจ้าของคฤหาสน์นั่นและครอบครัว ถูกฆ่าตายกันหมด พวกเขาถูกใส่ร้ายว่าเป็นแวมไพซ์ และจนป่านนี้ยังจับฆาตกรไม่ได้เลย ความจริงแล้ว หนังสือเล่มนี้ เขาห้ามจัดพิมพ์นะ แบบว่ามันเป็นความล้มเหลวของกรมตำรวจน่ะ”
ชายหนุ่มพูดจบก็อ้าปากค้าง เพราะเห็นหญิงสาวยิ้มพรายแกมหยอก
“คุณมีหนังสือเล่มนี้ด้วยเล่มหนึ่งใช่ไหมคะ”
วิกเตอร์ยกมือขึ้นทุบอก เพื่อไล่ลมที่อัดแน่นในคอให้ออกมา
“เจ้าเองเกิลเบิร์ตมั้งที่มี”
“ท่าทางคุณจะไม่เชื่อเรื่องเล่านี้เอาเสียเลย”
“ก็เพราะมันไม่มีจริงและเป็นไปไม่ได้ไง จะบ้าเหรอ เกาะที่แสนสวยงาม ต้องมาแปดเปื้อนเพราะเรื่องพวกนี้ คนดี ๆ ไม่มีใครเขาสนใจหรอก....ฉันเคยนั่งเรือผ่านเกาะนั่นมาไม่รู้สักกี่ครั้ง ยังไม่เคยเจอคฤหาสน์ที่ว่านั่นสักที....คนเขียนเอาคดีของตระกูลไมดาสมาโยงเข้
