“เธอทำอะไร”
“บอกมาว่าคุณเอาพวกเขาไปไว้ที่ไหน”
“เธอไม่กล้าหรอกน่า เอามีดลงเถอะ หาวิธีที่ฉลาดกว่านี้” เขาแนะด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ดวงตาของมาลินียิ่งกว่าความชิงชัง ชายหนุ่มเป่าลมใส่หน้าเธอแล้วเขาก็จัดการจับข้อมือเธอบิดจนมีดหลุด จากนั้นก็พลิกร่างเธอจนหลังชนกับแผ่นอกของเขา อกแข็งเหมือนหิน ลำแขนแข็งแรง รึงรัดเธอไว้ แล้วก้มลงกระซิบใกล้หูของเธอ “และด้วยความหวังดี มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นซะ ที่นี่ไม่เหมาะกับผู้หญิงโง่อย่างเธอหรอก”
มาลินีกัดริมฝีปากแน่นจนเจ็บ เธอพยายามจะดิ้นรนให้ร่างกายพ้นจากพันธนาการอันน่าขยะแขยงนี่ แต่เธอก็ทำไม่ได้ หมอนี่แข็งแรงมากจริงๆ จนเหมือนว่าเธอตกอยู่ในที่แคบที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย เธอได้ยินเสียงหัวใจของเขาชัดมาก มันเต้นเร็วและแรงจนเหมือนมันจะกระทุ้งถีบแผ่นหลังของเธอ เธอได้กลิ่นน้ำหอมของเขา รวมทั้งกลิ่นของลมหายใจที่รดอยู่บนแก้มนวลของเธอ
“คุณคือความเลวร้ายของกรีซ”
ถูกเธอ
