“พอเถอะ เลิกคิดได้แล้ว มันไม่ใช่เรื่องที่ควรจะเอาสมองมาใช้ให้เปลือง”
หนึ่งชั่วโมงถัดมา ชายหนุ่มเผลอนั่งหลับอยู่บนโซฟาตัวยาว เพียงมินานนักที่หลับใหลไปในโลกที่แสนเดียวดาย เขาก็ต้องเผชิญกับเรื่องราวเลวร้ายที่หาที่มาที่ไปมิได้อีกครั้ง ในฝัน เขาพบแต่ความตายและกลิ่นคาวเลือด เขาได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวน ความเจ็บปวดทรมาน กระทั่งเสียงที่ระเบิดขึ้นในหูของเขาเอง เสียงหัวเราะของความสะใจ จากนั้นเขาก็สะดุ้งตื่น เหงื่อไหล และหัวใจที่เต้นรุนแรงบ้าคลั่ง
ชายหนุ่มมองดูรอบกาย เขายังคงนั่งอยู่ในห้องชุดสุดหรูของโรงแรม ห้องเปิดไฟสว่างโร่จนชัดทุกซอกทุกมุม ก็เป็นเช่นเคย เขายังคงอยู่ในโลกแห่งความสว่าง เขาต้องการมัน แม้จะเป็นกลางวันหรือกลางคืน นั่นเพราะเขาเกลียดการนอนหลับที่สุด นี่เป็นความลับที่เขาเก็บงำซ่อนไว้ แม้แต่มารดาก็ไม่รู้ว่าตลอดยี่สิบห้าปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยได้นอนอย่างมีความสุขเลย เขาฝันเห็นแต่ภาพซ้ำๆ เดิ
