(กิ่งหยก)
5.11 pm.
"มาแล้วเหรอน้องหยก"
"ค่ะแม่"
"มานั่งนี่มาเดี๋ยวแม่ทำผมให้ใหม่"
ฉันพยักหน้าและเดินไปนั่งที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อให้แม่แต่งหน้าเพิ่ม และทำผมให้ใหม่เพื่อให้เข้ากับตรีมงานในคืนนี้ ฉันมองหนังสือที่ตัวเองถือมาด้วยก่อนจะมองแม่ผ่านกระจกบานใหญ่ตรงหน้า
"หยกดูเป็นไงคะแม่?"
"สวยไงลูก หนูสวยมาก"
"หนูสวยเหรอคะ?"
"ใช่ หนูบอบบางน่าทะนุถนอมไปหมด"
แม่บีบแก้มฉันเบาๆขณะที่ฉันได้แต่ยิ้ม พร้อมกับมองใบหน้าของตัวเองผ่านกระจก...ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีพี่โซ่ก็ยังคงพูดว่าฉันมันไม่ทันโลก และเอาแต่จมอยู่กับเรื่องเพ้อฝันที่ไม่มีทางเป็นไปได้จนไม่ทันคน
จริงอยู่ว่าฉันมันดูนุ่มนิ่มและดูน่าทะนุถนอมแต่พี่โซ่เขาไม่คิดแบบที่คนอื่นๆคิด เขาชอบว่าให้ฉันจนฉันต้องมาย้อนมองตัวเองว่ามันจริงไหม
"คืนนี้แม่ไม่แน่ใจว่าจะได้มานอนไหมเพราะเพื่อนเก่าแม่มาเยอะมาก"
ฉันหลุดจากภวังค์มามองแม่ก่อนจะยิ้มให้เธอที่กำลั
