ผมรีบบึ่งรถมาที่สนามบินซื้อตั๋วไปเชียงใหม่ที่เร็วที่สุดน่าจะถึงบ้านปอปลาประมาณสามทุ่มได้เพราะบ้านเธอห่างจากสนามบินพอควร แม่บอกว่าจะมีคนรถบ้านของปอปลามารับผมที่สนามบินนั้นมันยิ่งเป็นการดีเพราะผมก็ไม่ได้คุ้นทางที่นี้ ขับรถตกเขาทำไงลูกไม่มีพ่อกันพอดี
บ้านปอปลาที่เชียงใหม่
ผมมาถึงบ้านปอปลาสามทุ่มพอดีแม่กลับกรุงเทพไปแล้วปล่อยให้ลูกชายอย่างผมต้องฉายเดี่ยว แล้วพ่อแม่ขอปอปลาจะดุมั้ยทำลูกเขาท้องแบบนั้น แต่ผมก็ไม่หวั่นอยู่แล้ว บ้านของปอปลาเป็นบ้านชั้นเดียวมีสระว่ายน้ำขาดใหญ่อยู่ตรงกลางแล้วตัวบ้านชั้นเดียวรอมรอบสระว่ายน้ำนั้น บริเวณรอบบ้านกว้างใหญ่มีสวนดอกไม้เต็มไปหมด บ้านยัยนี้น่ารักมากเลยแหละ
"สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า " ผมก้าวเดินเข้ามาในตัวบ้านก็เห็นคุณลุงคุณป้านั่งอยู่โซฟามองมาที่ผม
"นั่งก่อนสิลูก"แม่ขอปอปลาบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนยิ้มหวานส่งมาให้ ปอปลาได้ความน่ารักมาจากแม่เต็มๆ
ผมนั่งลงโซฟาตามท
