ต้นหลิวรีบปัดมือไต้ฝุ่นที่จับหน้าตัวเองออก ก่อนจะรีบก้มหน้างุดเพราะไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาของเธอ
"โธ่เอ๊ย! ก็มันร้องเองนี่" ต้นหลิวเอ่ยพูดเสียงสั่นขณะที่ใบหน้าสวยยังคงก้มลงอยู่ ไต้ฝุ่นก็จับใบหน้าของเธอให้เงยหน้ามามองเขาอีกครั้ง
"แล้วพี่จะมองหน้าเราทำไม มาจับทำไมเนี่ย ปล่อยเรานะ!"
"ร้องไห้ทำไม" เสียงทุ้มเอ่ยถามมือแกร่งก็จับใบหน้าสวยไว้ไม่ยอมปล่อย ต้นหลิวที่ได้ยินก็กัดปากเบา ๆ ดวงตากลมโตตอนนี้ใสกิ๊งเพราะน้ำตารอบใหม่ที่คลอเบ้าอยู่
"ฉันถาม"
"ก็เราตกใจอะ แล้วดูแผลพี่ดิ…ฮึก"
"เจ็บแทนเลยเนี่ย" ต้นหลิวเบ้ปากทำท่าจะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ทำเอาไต้ฝุ่นที่เห็นแบบนั้นชะงักก่อนจะลอบยิ้มออกมาเบา ๆ
"ว่าแต่ไม่เจ็บจริง ๆ เหรอ มันช้ำมากเลยนะ"
ต้นหลิวเอ่ยถามไต้ฝุ่นทั้งน้ำเสียงสีหน้ามันเต็มไปด้วยความกังวล
"ไม่เจ็บ"
"ให้เราเอาน้ำแข็งมาประคบให้ไหม มันน่าจะหายบวมเร็วขึ้นนะ พี่มีน้ำแข็งรึเปล่า"
"ไม่เป็น
