“ได้แล้วจ๊ะ” เป็นจังหวะที่แม่ค้านำก๋วยเตี๋ยวมาเสิร์ฟให้ลูกค้าอีกคนพอดี บทสนทนาเลยจบลงแค่นั้น
“ป้าแกจัดเต็มตลอดเลยครับ เครื่องแน่นๆ ทุกวันเลย”
“ใช่ค่ะ ได้เยอะมาก แต่ที่ชามนี้โตกว่าเพราะสั่งพิเศษนะคะ” มิลลิยิ้มเก๋ เพราะชามของเธอและของเขามันไม่เท่ากัน
“โห… ตัวเล็กแค่นี้เอง ได้ชามเบอเร่อ ทานหมดเหรอครับ”
“หิวมากเลยค่ะ”
ปึก~
เสียงวางรีโมทรถยนต์พร้อมกระเป๋าสตางค์ลงบนโต๊ะที่วางก๋วยเตี๋ยวส่งผลให้ตากลมโตตวัดขึ้นมองอัตโนมัติ
สบตากับตาแข็งๆ ที่มองผู้ชายอีกคนก่อนจะหันมามองเธอ
“ไหนว่าไม่ทานไงคะ”
“เปลี่ยนใจแล้ว ป้า… ขอแบบนี้ชามนึงครับ” หันไปตะโกนเสียงดังจนสายตาของใครหลายหลายคนหันมามอง
มิลลิกระตุกข้อมือหนาให้นั่งลงก่อนจะถามเขา
“หนูทานวุ้นเส้น พี่ชอบเส้นอะไร”
“เอาแบบของเธอ”
“แต่วุ้นเส้นทานแล้วอ้วนนะคะ ถ้าพี่กลัวหุ่นไม่ดีเอาเส้นเล็กไหม”
“เอาแบบเธอ” เน้นย้ำจนคนฟังเม้มปากทันที
“ป้าขา…
