เวลาประมาณ สี่ทุ่มตรง
แสงไฟจากกองฟืนค่อย ๆ มอดลง เหลือเพียงเปลวสีส้มอ่อน ๆ ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าที่ประดับไปด้วยหมู่ดาวนับพัน
ขณะที่เสียงจิ้งหรีดดังระงมคลอไปกับลมหนาวที่พัดผ่านเบา ๆ
“เอาล่ะค่ะ คืนนี้พอหอมปากหอมคอเนอะ~”
เสียงหวานของ พี่มีนา ดังขึ้น เธอหันมาพร้อมรอยยิ้มที่ทำเอาน้องผู้ชายแถวหน้าแทบหลุดนั่งพับเพียบผิดจังหวะ
“แยกย้ายกันไปพักผ่อนได้แล้วค่ะ”
เสียงฮือฮาเบา ๆ ดังขึ้นจากน้อง ๆ ที่ดีใจเหมือนได้ปลดปล่อย
แต่ยังไม่ทันได้ขยับตัว เสียงของ พี่ออโต้ ก็ดังตามขึ้นมา
“พี่ ๆ ปล่อยให้พักผ่อนก็จริงนะครับ…”
“แต่อย่าดูดาวดึกเกินไปนะครับ เพราะว่าอะไรนะครับ พี่ไทม์~”
พี่ไทม์ที่กำลังถือไฟฉายอยู่ข้าง ๆ หันมายิ้ม ก่อนตอบเสียงทุ้มอบอุ่น
“เพราะต้องตื่นเช้ามายืดเส้นยืดสายครับ~”
เสียงโอดครวญจากน้อง ๆ ดังขึ้นทันที
“พี่ครับ ขอวันเดียวได้ไหม~”
“เมื่อยขาจะตายอยู่แล้ว ยังให้ตื่นอีก!”
แต่ยังไม่ทันได้บ่น
